‫سادگورو درباره بهترین شیوهٔ فرزندپروری سخن می‌گوید؛ شیوه‌ای که در آن باید ابتدا خودمان را اصلاح کنیم ــ نه فرزندان‌مان را.

‫در این بخش پرسش و پاسخ از برنامه‌ی ماهابهارات، سادگورو انگیزه‌ی واقعی دروناچاریا را آشکار می‌کند؛ انگیزه‌ی حقیقی پشت درخواست بی‌رحمانهٔ او برای اینکه اِکالاویا انگشت شست خود را پیشکش کند و از جایگاهش به‌عنوان یک کماندار خبره محروم شود.

‫‫بیشما در لحظات آخر عمرش، یودیشتیرا را در مورد آنچه برای پادشاه بودن لازم است، راهنمایی می‌کند و در همان دم، بزرگترین موهبت عمرش را دریافت می‌کند.

‫سادگورو به این موضوع می‌پردازد که چگونه انضباط به‌جای تحمیل کردن چیزی، بهترین تاًثیر را می‌گذارد اگر به‌عنوان یک فرهنگ در خانواده ایجاد شود.

‫سادگورو توضیح می‌دهد که بین رکود و سکون یک تفاوت کیفی وجود دارد و چگونه عزمی راسخ برای درک این کیفیت ضروری است.

‫آیین‌های مربوط به مرگ فقط برای تسلای روانی نیستند، بلکه از درکی عمیق از نحوه عملکرد سیستم انسانی سرچشمه می‌گیرند. در اینجا، سادگورو نقش مهم آیین‌های مربوط به مرگ را هم برای زندگان و هم برای مردگان توضیح می‌دهد.

‫دریتراشترا و گانداری به جنگل عزلت می‌گزینند، جایی که در نهایت، آخرین اعضای خاندان کورو به شکلی هولناک می‌میرند. در همین حین، یودیشتیرا حکومت خود را آغاز می‌کند که به مدت ۳۶ سال ادامه می‌یابد و رفاه فراوانی برای همگان به ارمغان می‌آورد.

‫سادگورو چگونگی استفاده از دوست داشتن‌ها و دوست نداشتن‌ها را برای پرورش آگاهی توضیح می‌دهد، به گونه‌ای که این آگاهی در همه‌ی جنبه‌های زندگی‌مان نفوذ کند.

‫آیا داستان زندگی ما از پیش نوشته شده است، یا این ما هستیم که صفحات خالی را یکی‌یکی پر می‌کنیم؟ آیا مفهوم سرنوشت چیزی جز بهانه‌ای برای شانه خالی کردن از مسئولیت مسیر زندگی خود است، یا واقعاً وجود دارد؟ سادگورو به این موضوع دشوار با پاسخی صریح می‌پردازد که ممکن است شما را شگفت‌زده کند.

‫یاداواها در آغاز به شکوفایی و رونق می‌رسند، اما به‌تدریج به لذت‌طلبی و بی‌پروایی روی می‌آورند، و سرانجام، به سرنوشت ناگزیر خود دچار می‌شوند. کریشنا نظاره می‌کند؛ آگاه از این حقیقت که حتی برای وجودی خداگونه چون او، گریزی از قانون کارما وجود ندارد.

‫جنگ به پایان رسیده و پانداواها برای گرفتن پادشاهی برحق خود به هستیناپور بازمی‌گردند. هم دریتراشترا و هم گانداری با کینه‌ای که در وجودشان می‌جوشید، نقشه‌هایی برای کشتن پانداواها می‌کشند - اما کریشنا همه را نقش بر آب می‌کند.

‫سادگورو می‌گوید، هیچ‌کس فقط به این دلیل که آرزویی دارد، به جایی نمی‌رسد. مردم به جایی می‌رسند، چون توانایی لازم را به‌دست می‌آورند.