در این قسمت از مجموعهی ماهابهارات، سادگورو به جنبههای دارما و آدارما میپردازد که همچون ریسمانی بنیادین در سراسر ماهابهارات جاری هستند. به دور از صرفاً قضاوت خوب و بد، او توضیح میدهد که دارما راهی پیچیده و عمیق برای نگریستن به زندگی است که در آن، هر فرد میتواند آزادانه زندگی کند، بیآنکه با دیگری برخوردی داشته باشد.