தர்மத்தைப் பின்பற்றுவதும் உண்மையாக இருப்பதும் ஒன்றுதானா? ஒருவரின் தர்மம் என்பது நிலையான விதிமுறைகளா அல்லது குறிப்பிட்ட சூழ்நிலையைப் பொறுத்து மாறுபடுமா? தர்மத்தின் வழி நடப்பவர், அனைவரையும் அரவணைப்பராகவும் இருக்க வேண்டுமா? மஹாபாரதத்தின் அடிநாதமாக திகழும் தர்மம் பெரும்பாலான நேரங்களில் தவறாக புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. எது உண்மையான தர்மம், தர்ம வழியில் நடப்பது என்றால் என்ன என்பது பற்றி நமக்கு இங்கு ஆழமான, தெளிவான விளக்கம் தருகிறார் சத்குரு.

கிருஷ்ணரின் தெய்வீகத்தன்மையை துரியோதனன் ஏன் ஏற்கவில்லை எனும் கேள்விக்கு இந்த பகுதியில் பதில் அளிக்கிறார் சத்குரு. மேலும், சரியான திசையில் நகர்வதற்கு தன்னை ஒருவர் எப்படி தயார் செய்துகொள்வது என்பதைப் பற்றி விளக்கும் சத்குரு, இதன் முக்கியத்துவம் குருஷேத்திரப் போரில் எப்படி வெளிப்பட்டது என்பதையும் நமக்கு கூறுகிறார்.

திருதராஷ்டிரனை மணமுடித்த பிறகு தன் பார்வையை துறப்பது என காந்தாரி ஏன் முடிவு செய்தாள்? அது தன் கணவன் மீது கொண்ட அன்பினாலோ பக்தியினாலோ அல்ல என இங்கே விளக்குகிறார் சத்குரு.

அர்ஜுனன்/கிருஷ்ணன் மற்றும் நரன்/நாராயணன் - இந்த இரு இணைகளிலும் உள்ள ஒற்றுமையால், இருவரும் ஒருவரா என எழும் பங்கேற்பாளரின் கேள்விக்கு பதிலளிக்கிறார் சத்குரு. இந்த இணை இயங்கும் விதம் மற்றும் இருவரும் ஏற்றிருக்கும் வித்தியாசமான பொறுப்புகள் மூலம் எப்படி ஒருவருக்கொருவர் ஈடு கொடுக்கின்றனர் என்பதையும் இந்த பகுதியில் அறிவோம்.

உறங்கிக் கொண்டிருந்த பாண்டவர்களின் பிள்ளைகளின் தலையை கொய்த அஸ்வத்தாமனை பழிதீர்க்கத் தேடுகிறான் அர்ஜூனன். யுத்தத்திற்கு பிறகு, போர்களமே பரவாயில்லை எனுமளவு சூழ்நிலை இன்னும் மோசமடைகிறது.

துரியோதனனால் பலமாக தாக்கப்படும் பீமன் கிருஷ்ணரைப் பார்க்கிறான். போர் முடிவுக்கு வந்துவிட்டாலும், இன்னும் கொலைகள் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

பல உயிர்கள் பலியான நிலையில், குருஷேத்திர போர் முடிவுக்கு வருகிறது. கௌரவர்களில் துரியோதனனைத் தவிர மற்ற சகோதரர்கள் அனைவரும் இறக்கிறார்கள். போர் துவங்கிய காரணம் இன்னும் முடிவுக்கு வராமலேயே இருக்கிறது என்பதே இதன் அர்த்தம்.

தன் எதிரிகளை முழுமூச்சாக தாக்கி அழிக்க அர்ஜூனன் தயங்கி நிற்பதிலேயே மஹாபாரத யுத்தத்தின் முதல் பகுதி கழிகிறது. பொறுமையை இழக்கும் கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனை எச்சரிக்க, கர்ணனுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் இடையேயான வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த யுத்தம் துவங்குகிறது.

குருஷேத்திரத்தில் மகாயுத்தம் துவங்குகையில், அர்ஜுனனுக்கு சில சந்தேகங்கள் ஏற்படுகிறது. எக்காலத்திலும் நிலையான புகழ் பெற்று திகழும் பகவத்கீதையை உபதேசிக்கும் கிருஷ்ணர், தயக்கமே அனைத்திலும் மோசமான குற்றம் என்பதை விளக்குகிறார்.

மஹாபாரத இதிகாசத்தில் மிக பலம் வாய்ந்த போர்வீரன் யார்? கிருஷ்ணரா, அர்ஜுனனா? ஒருவேளை துரோணாச்சாரியார் அல்லது கர்ணனோ? இல்லை, இவர்களை விட பலசாலி ஒருவன் இருக்கிறான், அதுவும் தெற்கிலிருந்து வந்தவன். அந்த மாவீரன் யார் என்பதை வாசித்து அறியுங்கள்.

பாண்டவர்களின் 12 வருட வனவாசம் முடிவை நெருங்குகிறது. போர் வரும் என்பதை உணர்ந்த அர்ஜுனன் தவத்தில் ஈடுபட்டு தேவையான அஸ்திரங்களைப் பெறுவதற்காக இமாலயம் செல்கிறான். தங்களைப் பிரிந்து நீண்ட காலமாகியும் தகவல் ஏதும் இல்லாததால் அர்ஜுனனை தேடிக்கொண்டு இமாலயத்தின் அடிவாரமான பத்ரிநாத் வரை வருகிறார்கள் பாண்டவர்கள். அங்கு, பீமனின் பெரும் குறையாக இருந்த கர்வத்தை களைவதற்காக ஒரு சோதனை‌ நடத்தி பாடம் புகட்டுகிறார் ஹனுமன்.

எவ்வளவு முயற்சி செய்தும், திரௌபதியால் யுதிஷ்டிரனுக்குள் பழிவாங்கும் உணர்வை ஏற்படுத்த முடியாமல் போகிறது. போர் ஏற்படுவதை தவிர்க்க முடியாது என்பதை உணரும் அர்ஜுனன், போருக்கு தேவையான அஸ்திரங்களை பெற தன் பயணத்தை துவங்குகிறான்.

கிருஷ்ணருடைய வாழ்வில் வெவ்வேறு வழிகளில் இடம்பெற்று, ஆனால் அவர் மீது தீராத அன்பில் வீழ்ந்து, பின்னர் அவரின் பக்தைகளாக மாறிய இரண்டு பெண்கள் – அவரின் தாய் யசோதா, மற்றும் அவரைக்கொல்ல வந்த பூதனை – அவர்களைப் பற்றி சத்குரு இங்கு எடுத்துரைக்கிறார்.

பாண்டவர்களை அவமானப்படுத்த புதிய திட்டமொன்றை தீட்டுகிறான் துரியோதனன். ஆனால் அது அவன் மீதே திரும்புகிறது.

பாண்டவர்களை வனவாசத்திற்கு அனுப்பியதில் திருப்தி அடையாத துரியோதனன், அவர்கள் இன்னும் துன்பப்பட வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு இக்கட்டான சூழ்நிலையை ஏற்படுத்தி, பாண்டவர்களுக்கு சாபம் நிகழும்படி வழி ஏற்படுத்த முயல்கிறான்.