நம் கலாச்சாரத்தில் படைத்தல், காத்தல் மற்றும் அழித்தல் எனும் மூன்று அடிப்படை சக்திகளின் அம்சங்களாக பிரம்மன், விஷ்ணு, மகேஷ்வரன் ஆகிய மும்மூர்த்திகளும் போற்றப்படுகிறார்கள். இதுகுறித்த விஞ்ஞானப் பூர்வமான பார்வையுடன், தனது உள்ளார்ந்த ஞானத்தை சத்குரு நம்முடன் பகிர்கிறார்.

தாம் நடத்திய தர்ம சோதனையில் அனைவரையும் தேர்ச்சியடைய அனுமதித்த கிருஷ்ணர், ஒருவரை மட்டும் தடுக்கும் முடிவை ஏன் தேர்ந்தெடுத்தார் என்பதற்கான காரணத்தை விளக்குகிறார் சத்குரு.

தன் வாழ்வின் இறுதி கணங்களில், ஒரு அரசன் எப்படி அரசாள வேண்டும் என்று யுதிஷ்டிரனுக்கு அறிவுறுத்தும் பீஷ்மர், தன் வாழ்நாளிலேயே உயர்ந்த பரிசையும் பெறுகிறார்.

நீல வண்ணத்திற்கும் பகவான் கிருஷ்ணருக்கும் உள்ள தொடர்பு பற்றி கூறும் சத்குரு, கிருஷ்ணரின் நீலநிற மாயாஜாலத்தையும், கிருஷ்ணரின் விரோதிகள் கூட அதனால் ஈர்க்கப்பட்டது பற்றியும் விளக்குகிறார்.

தர்மத்தைப் பின்பற்றுவதும் உண்மையாக இருப்பதும் ஒன்றுதானா? ஒருவரின் தர்மம் என்பது நிலையான விதிமுறைகளா அல்லது குறிப்பிட்ட சூழ்நிலையைப் பொறுத்து மாறுபடுமா? தர்மத்தின் வழி நடப்பவர், அனைவரையும் அரவணைப்பராகவும் இருக்க வேண்டுமா? மஹாபாரதத்தின் அடிநாதமாக திகழும் தர்மம் பெரும்பாலான நேரங்களில் தவறாக புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. எது உண்மையான தர்மம், தர்ம வழியில் நடப்பது என்றால் என்ன என்பது பற்றி நமக்கு இங்கு ஆழமான, தெளிவான விளக்கம் தருகிறார் சத்குரு.

நெடுங்காலமாக பல்வேறு வழிகளில் பயன்படுத்தப்பட்டும், தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டும் வரும் கர்மா என்ற சொல்லின் உண்மைப் பொருளை சத்குரு விளக்குகிறார். அதன் தாக்கங்கள் எவ்வளவு ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளன என்பதை விவரிப்பதோடு, இந்த சிக்கலான அமைப்பை எப்படி கட்டுப்படுத்துவது என்பதற்கான வழியையும் காட்டுகிறார்.

முன்பொரு சமயம் பாண்டவ சகோதரர்கள் நால்வரும் கானகத்தில் விஷமுற்ற குளத்தில் நீரருந்தி ஒருவர் பின் ஒருவராக உயிரிக்கிறார்கள். குளத்திற்கு காவலாக இருந்த ஒரு யட்சன் தனது கேள்விகளுக்கு பதிலளித்தால் யுதிஷ்டிரன் உயிர் தப்புவதோடு சகோதரர்களையும் மீட்கலாம் என்று சவால் விடுகிறான். சவாலை ஏற்ற யுதிஷ்டிரன் மன்னிக்கும் குணம் பற்றிய கேள்விக்கு அளித்த பதில் குறித்து சத்குருவிடம் விளக்கம் கேட்கிறார் ஒரு பங்கேற்பாளர். நல்லொழுக்கம் என்று போதனையோ தத்துவமோ பேசி சமாளிக்காமல், உண்மையில் மன்னிப்பது என்றால் என்ன என்பதை யதார்த்தமாக எடுத்துரைக்கிறார் சத்குரு.

ஆரம்பத்தில் யாதவ குலத்தினரின் வாழ்வு செழித்தாலும், தற்பெருமை மிக்கவர்களாக மாறியதால், தவிர்க்க முடியாமல் அவர்களின் விதியை சந்திக்கிறார்கள். தன்னைப் போல‌ கடவுள் தன்மையுள்ள உயிராக இருந்தாலும், கர்மா வகுத்த விதியிலிருந்து யாராலும் தப்ப முடியாது என்பதை அறிந்தவராக நடப்பதை வேடிக்கை பார்க்கிறார் கிருஷ்ணர்.

யுத்தத்தில் வெற்றி பெற்ற பாண்டவர்கள் தங்களுக்கு உரிமையான ராஜ்ஜியத்தை அரசாள அஸ்தினாபுரம் வருகிறார்கள். வெறுப்பில் கொதித்துக் கொண்டிருக்கும் திருதராஷ்டிரனும் காந்தாரியும் பாண்டவர்களை கொல்ல திட்டமிட, அது கிருஷ்ணரால் முறியடிக்கப்படுகிறது.

சுமார் 5,000 ஆண்டுகளுக்கு முன் மஹாபாரதம் நிகழ்ந்த காலத்தில், வெறும் 18 லட்சமாக இருந்த உலக மக்கள்தொகை இன்று ஏழரை லட்சம் கோடியாக உயர்ந்திருக்கிறது. மறுபிறப்பு என ஒன்று இருக்கிறது என்றால், எப்படி இவ்வளவு அதிக எண்ணிக்கையில் உயிர்கள் பெருக முடியும்? தவறான ஒரு புரிதலில் உருவான இந்த கேள்விக்கு மஹாபாரத நிகழ்வின்போது சத்குரு பதிலளித்து தெளிவு வழங்கியதை நாம் இந்த பகுதியில் பார்க்க இருக்கிறோம்.

வாழ்க்கை ஏன் ஒரு சுழற்சியில் இருக்கிறது? கர்மாவின் சக்கரங்கள் இடையறாது ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறதா? தனது கர்மாவைக் கரைப்பதில் ஒருவர் கடைபிடிக்கும் தர்மம் என்ன பங்காற்றுகிறது? ஒருவரின் தர்மம் ஏற்கனவே விதிக்கப்பட்டிருப்பதோடு மாற்றவும் முடியாததா? சரியான சாதனாவை மேற்கொள்வது ஒருவரின் தர்மத்தை கண்டறிய உதவுமா? வாழ்வியல் குறித்த பல்வேறு கேள்விகளுக்கு ஆழமாகவும்,‌ தெளிவாகவும் இந்த பகுதியில் நமக்கு பதிலளிக்கிறார் சத்குரு.

மஹாபாரதம் நிகழ்வின்போது பங்கேற்பாளர்களின் கேள்வி ஒன்றிற்கு பதிலளிக்கையில், ஏகலைவனின் கட்டை விரலை குரு தட்சணையாக கேட்டதன் மூலம் ஒரு மிகச்சிறந்த வில்லாளியை குரூரமான முறையில் துரோணாச்சாரியார் முடக்கியதன் உண்மையான நோக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறார் சத்குரு.

தங்கள் இறுதி நாட்களை கழிக்க கானகம் செல்லும் திருதராஷ்டிரனும் காந்தாரியும் அங்கே கோரமான முறையில் மரணமடைகிறார்கள். அஸ்தினாபுரத்தில் அரசாட்சியைத் துவங்கும் யுதிஷ்டிரன், அனைவரது வாழ்வும் வளமடையும் வகையில் சீரோடும் சிறப்போடும் 36 வருடங்களுக்கு தொடர்ந்து அரசாள்கிறான்.

அஸ்வத்தாமன் எய்த பிரம்மாஸ்திரத்தால் பாதிப்புக்குள்ளாகும் பச்சிளம் சிசுவை காக்க வேண்டிய கட்டாயம் கிருஷ்ணருக்கு ஏற்படுகிறது. இது எப்படி கிருஷ்ணரின் இயல்பான தன்மையில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது என்பதை இந்த பகுதியில் நாம் அறிய இருக்கிறோம்.

கிருஷ்ணரின் தெய்வீகத்தன்மையை துரியோதனன் ஏன் ஏற்கவில்லை எனும் கேள்விக்கு இந்த பகுதியில் பதில் அளிக்கிறார் சத்குரு. மேலும், சரியான திசையில் நகர்வதற்கு தன்னை ஒருவர் எப்படி தயார் செய்துகொள்வது என்பதைப் பற்றி விளக்கும் சத்குரு, இதன் முக்கியத்துவம் குருஷேத்திரப் போரில் எப்படி வெளிப்பட்டது என்பதையும் நமக்கு கூறுகிறார்.