‫تقدیس چیست؟

‫سادگورو ماهیت تقدیس را توصیف می‌کند و توضیح می‌دهد که چه چیزی این علم دگرگون‌کننده‌ی زندگی را تا این اندازه برای بشریت بااهمیت و معنادار می‌سازد.

‫سادگورو: تقدیس یک فرایند‌ زنده است. این‌گونه است - اگر گِل را به غذا تبدیل کنید، آن‌ را کشاورزی می‌نامیم. اگر غذا را به گوشت و استخوان تبدیل کنید، به آن گوارش یا جذب می‌نامیم. اگر جسم را به گِل و خاک تبدیل کنید، به آن سوزاندن یا خاک‌سپاری می‌گوییم. اگر بتوانید همین جسم یا حتی یک سنگ یا فضای خالی را به امکانی الهی تبدیل کنید، این را تقدیس می‌نامند. امروزه علمِ مدرن به شما می‌گوید که همه‌چیز همان انرژی‌ واحدی است که خود را به میلیون‌ها شکل مختلف بروز می‌دهد. اگر چنین است، آنچه که شما «الهی» می‌نامید، آنچه که «سنگ» می‌نامید، آنچه که «مرد» یا «زن» می‌نامید، آنچه که «شیطان» می‌نامید، همه همان انرژی هستند که به شیوه‌های مختلف عمل می‌کند. برای مثال، همان برق می‌تواند به نور، صدا و بسیاری چیزهای دیگر تبدیل شود، بسته به فناوری مورد استفاده. موضوع صرفاً به فناوری مربوط می‌شود؛ اگر فناوری لازم را داشته باشید، می‌توانید فضای ساده‌ی اطراف خود را به شور و نشاط الهی تبدیل کنید؛ می‌توانید تنها با یک تکه سنگ، آن را به خدایی یا الهه‌ای تبدیل کنید؛ این پدیده، تقدیس نامیده می‌شود.

‫مقدار بسیار زیادی دانش درباره‌ی این بُعد از زندگی، به‌ویژه در این فرهنگ، حفظ و منتقل شده است و این موضوع به‌عنوان مهم‌ترین چیز تلقی می‌شده است. چون مهم نیست چه چیزی می‌خورید، چگونه هستید یا چقدر زندگی می‌کنید؛ در مقطعی (از زندگی)، نیازی در شما پدید می‌آید که بخواهید با سرچشمه‌ی آفرینش ارتباط برقرار کنید. اگر آن امکان در سراسر سیاره‌ی زمین ایجاد نشود و و در دسترس هر انسانی که در جست‌وجوی آن است قرار نگیرد، آنگاه جامعه در فراهم کردن رفاه و آرامش واقعی برای انسان شکست خورده است. با این آگاهی بود که در این فرهنگ، هر خیابان سه معبد داشت؛ زیرا حتی چند متر نباید بدون وجود یک فضای تقدیس‌شده طی می‌شد. هدف این نبود که یک معبد را در تقابل با دیگری بسازند، بلکه هدف این بود که هیچ‌کس در فضایی که تقدیس نشده قدم نگذارد و هیچ‌کس نباید در فضایی که تقدیس نشده زندگی کند. همیشه اول معبد ساخته می‌شد، و سپس خانه‌ها ساخته می‌شدند.

‫تمام استان تامیل نادو به این شکل ساخته شده‌است. هر شهر مهم در تامیل نادو یک معبد بزرگ داشت و در اطراف آن، یک شهر کوچک ساخته شده بود. چون نوع مَسکنی که در آن زندگی می‌کنید اهمیت ندارد. ‌این‌که خانه شما ۱۰۰۰۰ فوت مربع باشد یا فقط ۱۰۰۰ فوت مربع، تفاوت نهایی در زندگی‌اتان ایجاد نمی‌کند، اما زندگی در اطراف یک فضای مقدس تفاوتی شگرف در زندگی‌اتان خواهد داشت. با این درک، آن‌ها سکونت‌گاه‌های انسانی را به این شکل ساختند: اگر ۲۵ خانه وجود داشته باشد، باید یک معبد نیز باشد. مهم این نیست که به آن‌جا بروید یا نه، دعا کنید یا نه، یا مانترای آن را بدانید یا نه. شما باید در هر لحظه از زندگی‌اتان در یک فضای مقدس باشید.