சிவனும் கங்கையும் - புராணமும் அதன் பொருளும் (Ganga River in Tamil)
சத்குரு: சிவனின் சடைமுடியில் இருந்து கங்கை பாய்வதாக நாம் அறிந்திருக்கிறோம். இமயமலையில் ஒரு மரபுமொழி உண்டு - அங்கிருக்கும் ஒவ்வொரு சிகரமும் சிவன் என்று. இமயமலை சிகரங்கள் பனியால் மூடியிருப்பவை, இந்த பனி மூடிய மலைகளில் இருந்து பாயும் சிறு நீரோடைகள் படிப்படியாக ஒன்று சேர்ந்து ஓடைகளாகவும் பின்னர் நதிகளாகவும் மாறுகின்றன. இதனால்தான் மலை சிவனைப் போன்றது என்றும், கீழே பாயும் இந்த நீரோடைகள் சடைமுடி போன்றவை என்றும், அவை வானத்திலிருந்து வந்த கங்கை நதியாக மாறியது என்றும் கூறினர் - இது உண்மை தான். ஏனெனில் பனி வானத்தில் இருந்துதான் விழுகிறது.
சில கைப்பிடி கங்கை நீர் மட்டுமே 48 மணி நேரத்திற்கும் மேலாக எந்த சோர்வும் இல்லாமல் என்னை இயங்க வைத்தது என்பதை பலமுறை உணர்ந்திருக்கிறேன்.
இந்த அடையாளத்துவம் தான் கங்கையின் புராணத்தை உருவாக்கியது, மேலும் இது வானத்திலிருந்து வருவதால் மிகவும் தூய்மையான நீராகக் கருதப்படுகிறது. முக்கியமாக, குறிப்பிட்ட நிலப்பரப்பில் பாய்வதால் இது ஒரு குறிப்பிட்ட தன்மையைப் பெற்றுள்ளது. நான் 19 வயது முதல் ஒவ்வொரு ஆண்டும் இமயமலையில் தனியாக நடந்து சென்றிருக்கிறேன். எந்த உபகரணங்களும் இல்லாமல் சென்றதால் எப்போதும் குளிராகவும் பசியாகவும் இருந்தேன். ஒரு ஜீன்ஸ் பேண்ட்டும் தடித்த டி-ஷர்ட்டும் மட்டுமே என்னிடம் இருந்தன. சில கைப்பிடி கங்கை நீர் மட்டுமே 48 மணி நேரத்திற்கும் மேலாக எந்த சோர்வும் இல்லாமல் என்னை இயங்க வைத்தது என்பதை பலமுறை உணர்ந்திருக்கிறேன். கங்கை நீரைக் குடிப்பதன் மூலம் மட்டுமே தங்கள் நோய்கள் குணமடைந்தது பற்றி பலரிடமிருந்து நேரடியாகக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். இந்தியாவில் யாராவது இறக்க வேண்டுமானாலும், கொஞ்சம் கங்கை நீர் தேவைப்படுகிறது என்பது உங்களுக்குத் தெரியும்.
நீங்கள் ஏதோ நம்புவதால் அல்ல, நீரின் தன்மையே அப்படி இருப்பதால் கங்கை நீர் மிகவும் சிறப்பானதாக இருக்க முடியும். இமயமலைதான் இந்த நீருக்கு ஏதோ செய்கிறது.
ஒவ்வொரு நதிக்கும் அதற்கென ஒரு உயிர் உண்டு
புராணப்படி, கங்கை ஒரு தெய்வீக நதி என்றும், இந்த பூமியில் வந்தபோது அதன் வேகம் உலகத்திற்கு சேதம் விளைவித்திருக்கும் என்பதால் சிவன் அதை தன் தலையில் தாங்கி, தன் முடி வழியாக மெதுவாக இமயமலை சரிவுகளில் பாயவிட்டார் என்று கூறப்படுகிறது. மக்களுக்கு இது என்ன அர்த்தம் தருகிறது, அதன் புனிதத்தன்மை என்ன என்பதன் பேச்சு வழக்கிலான வெளிப்பாடு இது. நதியின் தூய்மை ஒரு இந்தியனுக்கு தூய்மையின் அடையாளமாகவே மாறிவிட்டது. நீங்கள் நதிகளுடன் தொடர்பு கொண்டிருந்தால், ஒவ்வொரு நதிக்கும் அதற்கென ஒரு உயிர் உண்டு என்பதை அறிவீர்கள்.
இது உலகெங்கிலும் உண்மை - எகிப்தில் நைல் நதி, ஐரோப்பாவில் டான்யூப், ரஷ்யா மற்றும் மத்திய ஆசிய நாடுகளில் பாயும் வோல்கா, அமெரிக்காவில் மிசிசிப்பி அல்லது தென் அமெரிக்காவில் அமேசான் என எல்லா இடங்களிலும். இவை வெறும் நீர்நிலைகளாக மட்டும் கருதப்படுவதில்லை. பெரும்பாலான கலாச்சாரங்கள் நதிக்கரைகளில் இருந்துதான் வளர்ந்தன என்பது நமக்குத் தெரியும். நதியுடன் நெருக்கமான தொடர்பு கொண்டவர்களுக்கு, அது ஒரு உயிருள்ள ஒன்றாக உணரப்படுகிறது. அதற்கென தனித்துவம் உண்டு; அதற்கென்று சொந்த மனநிலைகள், உணர்வுகள் மற்றும் விசித்திரங்கள் உண்டு.
ஒரு நதி என்பது ஒரு உயிருள்ள செயல்முறை, இது இந்தியாவில் கங்கைக்கும் பொருந்தும். கங்கையின் மூலமான கோமுகம் வரை பயணித்து, அதன் முக்கிய துணை நதிகளான மந்தாகினி, அலக்நந்தா, மற்றும் கங்கையின் முக்கிய பகுதியான பாகீரதி போன்றவற்றில் பயணிக்கும் பாக்கியம் எனக்குக் கிடைத்தது. இமயமலையில் இது புனிதத்தையும் தூய்மையையும் குறிக்கிறது, ஆனால் சமவெளிப் பகுதிகளில் பாயும்போது இது இந்திய துணைக்கண்டத்தின் வட சமவெளிகளின் உயிர்நாடியாக மாறுகிறது. காலப்போக்கில் எத்தனையோ வம்சங்கள் எழுச்சி பெற்றதையும் வீழ்ச்சி அடைந்ததையும் கங்கை கண்டிருக்கிறது. நாட்டின் அந்தப் பகுதி மக்களுக்கு இது தொடர்ந்து வலிமையின் மற்றும் செழிப்பின் ஆதாரமாக இருந்து வருகிறது.
இப்போது நாம் இதை ஒரு வளமாகக் கருதி, இமயமலையில் அணைகள் கட்டியிருக்கிறோம். இது கங்கையை உயிருள்ள தாயாக அல்லது தெய்வமாகப் பார்க்கும் பல மக்களை வேதனைப்படுத்தியுள்ளது. மேலும் சமவெளிப் பகுதிகளில் இது பெரிதும் மாசுபட்டுள்ளது. கங்கையை மீண்டும் அதன் தூய்மையான நிலைக்குக் கொண்டுவர சில அக்கறையுள்ள மக்களால் சில முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.
நான் 30 ஆண்டுகளாக இமயமலைக்குச் செல்கிறேன், பனியின் அளவில் பெரும் மாற்றம் ஏற்பட்டிருப்பதை நான் பார்க்கிறேன். பல பனி மூடிய சிகரங்கள் இப்போது பனியற்று, வெறும் கூர்மையான, முனையுள்ள பாறைகளாக மாறியுள்ளன. கோமுகத்தின் வாயிலிலேயே நாம் தெளிவாகக் காணக்கூடிய பனிப்பாறை விரைவாக பின்வாங்குவதால் கங்கை நதிக்கு தீவிர ஆபத்து ஏற்பட்டுள்ளது. இது கோமுகம் என அழைக்கப்படுவதற்குக் காரணம் இது பசுவின் முகம் போல் இருந்ததுதான்.
நான் முதன்முதலில் அங்கு சென்றபோது - 1981 ஆகஸ்ட் மாதத்தில் - இது வெறும் 15 முதல் 20 அடி அகலம் கொண்ட திறப்பாக இருந்தது, அதிலிருந்து நீர் பீறிட்டு வந்தது, அது பசுவின் வாயைப் போலவே இருந்தது. இன்று அது 200 அடி அகலம் கொண்ட குகையாக மாறியுள்ளது, அதில் நீங்கள் விரும்பினால் கிட்டத்தட்ட அரை மைல் தூரம் நடந்து செல்லலாம்.
காலநிலை மாற்றம் கங்கையின் வாழ்க்கையில் ஏற்படுத்தியுள்ள தாக்கம் மிகப்பெரியது. இது நதியின் உயிர்வாழ்வை அச்சுறுத்தினால், கங்கை நதி மக்களின் உயிர்நாடியாக உள்ள வட இந்தியாவிற்கு பேரழிவை ஏற்படுத்தக்கூடும்.
கங்கையைக் காப்பாற்றுவதன் முக்கியத்துவம்
ஒவ்வொரு கலாச்சாரமும், ஒவ்வொரு மக்களும், ஒவ்வொரு நாகரிகமும் தங்கள் வாழ்க்கையில் வேறொரு தரத்திலான புனிதத்தன்மையைக் கொண்டுவர ஊக்குவிக்க சில அடையாளங்கள் தேவை. கங்கை இதை என்றென்றும் செய்து வருகிறது. கும்பமேளாக்களின் போது அதன் கரைகளில் மிகப்பெரிய கூட்டம் வருகிறது, அங்கு 8 முதல் 10 கோடி மக்கள் கூடுகின்றனர். பூமியில் வேறெங்கும் இத்தகைய கூட்டம் வருவதில்லை. இந்த ஊக்கத்தின் முதுகெலும்பாக எப்போதும் கங்கையும், அது மக்களுக்கு அடையாளப்படுத்தும் தூய்மையும் இருந்து வருகிறது. இந்த அடையாளத்துவம் மிகவும் அவசியமானது. இந்த நதியைக் காப்பாற்றுவதும், இந்த நதியை தூய்மையாக வைத்திருப்பதும் நமது உயிர்வாழ்வுக்கும் நமது தேவைக்கும் மட்டுமல்ல, மனித உற்சாகத்தை உயர்வான நிலையில் வைத்திருக்கவும் அவசியம்.