63 நாயன்மார்களின் பெயர் பட்டியல் மற்றும் கதைகள்

சுந்தரர் ஒரு அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர், அவருடைய திருமணம் நிச்சயம் செய்யப்பட்டிருந்தது. சுந்தரருக்கு திருமணம் நடக்கவிருந்தபோது, ​​சிவபெருமான் முதியவராக மாறுவேடமிட்டு, தனக்கு சேவை செய்வதாக உறுதியளித்ததாகக் கூறி திருமணத்தில் குறுக்கிட்டார். அவநம்பிக்கை மிகுந்த சுந்தரர் அவர் தனக்கு சொந்தமானவர் அல்ல, ஒரு பைத்தியக்காரன் அல்லது "பித்தன்" என்று அழைத்தார். அந்த முதியவர் எழுதப்பட்ட கையெழுத்துப் பிரதி மூலம் தனது கூற்றை நிரூபித்தார். மேலும் சுந்தரரை, தனது சொந்த திருமணத்தில் இருந்து விலக்கினார். அந்த மனிதர் சிவனே. சிவனின் உண்மையான வடிவத்தை உணர்ந்த சுந்தரர், "நான் எப்படி உன்னுடையவனாக இருக்க முடியாது?" என்று தொடர்ந்து புலம்பி இந்தத் தேவாரத்தை இயற்றினார்.

திரு நீலகண்டரும் அவரது மனைவியும் திருமணமாகிய போதிலும் பிரம்மச்சாரியாக இருப்போம் என்று சபதம் எடுத்த பிறகு நித்திய இளமைப் பாக்கியம் பெற்றனர்.

இயற்பகை நாயனார், சபதம் எடுத்ததன் பேரில், தன்னிடம் உதவியை நாடி வரும் எவரையும் ஒருபோதும் இல்லை என்று சொல்ல மாட்டார். இங்கே, ஒரு பக்தரின் வேண்டுகோளின் பேரில் அவர் தனது மனைவியை மகிழ்ச்சியுடன் அவருக்கு அளித்தார்.

இளையான்குடி மற நாயனார் தன் சக பக்தர்களிடம் கொண்டிருந்த பக்தியானது, தனக்கு பசித்தாலும், பசித்த சக பக்தனுக்கு, உணவை மறுத்ததில்லை. இந்தக் கதையில், உணவைத் தேடும் ஒரு பக்தருக்கு உணவளிக்க அவர் தீவிரமான முயற்சிகளுக்குச் செல்கிறார்.

மெய்ப்பொருள் நாயனார் சிவனின் அடையாளத்தைக் கூட தன் உயிருக்கு மேலாக வைத்திருப்பதாக அறியப்படுகிறது. இந்தக் கதையில், மரணப் படுக்கையில் இருந்தபோதும், சிவ பக்தனாக மாறுவேடமிட்டு வந்ததால், தன்னைத் தாக்கிய ஒரு ஆசாமியைத் தாக்க மறுக்கிறார்.

விறல்மிண்டர் ஒரு சிவ பக்தர், அவர் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக சிவ பக்தர்களின் வழிபாட்டைக் கொண்டிருந்தார். இங்கு, தன் சக சிவ பக்தர்களுக்கு மரியாதை செய்யாத சுந்தரரை சபிக்கிறார்.

அமர்நீதியார், பணக்கார வணிகராக இருந்தாலும், சிவனிடம் பக்தி கொண்டவர். இந்தக் கதையில், தன் செல்வம் எல்லாம் போதாதென்று, ஒரு சிவபக்தனுக்கு தன் உடலையே அர்ப்பணிக்கும் அளவிற்கு செல்கிறார்.

எறிபத்தர் ஒரு தீவிர பக்தர், அவர் சிவ பக்தர்களுக்கு தீங்கு வராமல் காக்கத் தெரிந்தவர். எப்பொழுதும் கோடாரியை ஏந்தியபடி இருப்பவர், இங்கு யானையிடமிருந்து ஒரு பக்தரைக் கடுமையாகப் போராடி பாதுகாக்கிறார், இறுதியில் மன்னனின் கோபத்திற்கும் ஆளாகிறார் - அதே நேரத்தில் தேவைப்பட்டால், தனது உயிரையும் கொடுக்கத் தயாராக இருக்கிறார்.

ஏனாதிநாதர் திறமையான வாள்வீரராகப் புகழ் பெற்றவர். ஏனாதிநாதர் தன்னுடைய வாளில் அபரிதமான திறனும், தேர்ச்சியும் பெற்று இருந்தாலும், சிவபக்தரைப் போல பாசாங்கு செய்யும் ஒரு எதிரியை எதிர்கொள்ளும் போது, ​​அவர் தனது உயிரையும் கொடுக்கத் தயாராக இருக்கிறார்.

தென்னிந்தியாவைச் சேர்ந்த சிவ பக்தர்களின் வரலாற்றில் கண்ணப்பரின் பெயர் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இக்கதையில், அவர் இரத்தம் தோய்ந்த சிவலிங்கத்தைக் கண்டதும், ஒரு குழந்தை போன்ற உணர்ச்சியால், தனது இரண்டு கண்களையும் சிவனுக்காக அர்ப்பணித்து, பார்வை இல்லாமல் வாழவும் தயாராக இருக்கிறார்.

குங்கிலியக்கலயர் சிவனுக்கு எப்போதும் தூபக் குச்சிகள் அல்லது குங்கிலியத்தை வழங்குவதன் மூலம் சிவனிடம் உள்ள பக்தியை வெளிப்படுத்தியவராக அறியப்படுகிறார். இந்தக் கதையில், தனக்கு நெருக்கமானவர்கள் மற்றும் அன்பானவர்களின் வாழ்க்கையைப் பாதித்தாலும், சிவபெருமானுக்கு இந்த தினசரி பிரசாதம் செய்வதை உறுதி செய்வதற்காக அவர் தன்னிடம் உள்ள அனைத்தையும் கொடுக்கிறார்.

இக்கதையில் வரும் மானக்கஞ்சறார், சிவபக்தன் ஒருவரின் வேண்டுதலுக்கு இணங்க, அவரது மகளின் தலைமுடியை வெட்டத் தயாராக இருக்கிறார், அதுவும் அவளுக்கு திருமணமான அன்றே!

அரிவாட்டாயர் இந்த சிவபக்தர் அரிவாளைக் கொண்டு தனது உயிரை மாய்த்துக் கொள்ளத் தயாராக இருந்தார், ஏனெனில் ஒரு குறிப்பிட்ட நாளில் அவரால் தினசரி உணவை தயார் செய்து சிவனுக்கு படைக்கமுடியவில்லை, எனவே அவருக்கு அரிவாட்டாயர் என்று பெயர்.

மாடு மேய்ப்பவரான ஆனாயர், கொன்றை மரத்தடியில் தனது புல்லாங்குழலில் பஞ்சாக்ஷர மந்திரத்தை வாசித்தபோது பறவைகள், விலங்குகள், தென்றல் மற்றும் கடல்களைக் கூட அமைதிப்படுத்த முடிந்தது என்று கூறப்படுகிறது.

மதுரையை சேர்ந்த மூர்த்தி என்பவர் தினமும் சிவலிங்கத்தின் மீது சந்தனத்தை பூசி தனது பக்தியை வெளிப்படுத்தினார். ஒருமுறை அவருக்கு சந்தனம் கிடைக்காதபோது, ​​அவர் தனது சொந்த சதை மற்றும் இரத்தத்தில் இருந்து பசை தயார் செய்ய முழங்கையை இரத்தம் வரும் வரை தேய்த்தார்.

தினமும் காலையில் சிவனின் நாமத்தை உச்சரிக்கும் போது மலர்களைப் பறித்து அவருக்கு சமர்பிப்பதே அவரது தினசரி சாதனாவாக இருந்தது. இந்த எளிய வழிபாடு சிவ பக்தர்களின் வரலாற்றில் அவருக்கு ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பெற்றுத் தந்துள்ளது.

இந்த படத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளபடி, உருத்திரபசுபதி, தினமும் காலையில், கழுத்தளவு தண்ணீரில் ஆழமாக மூழ்கி, ருத்ரம் சமகம் அல்லது சிவனைப் புகழ்ந்து ஒரு பாடலைப் பாடுவார் என்று கூறப்படுகிறது.

அக்காலத்தில் இருந்த கடுமையான சாதி அமைப்பில் நந்தனார் தீண்டத்தகாதவராகக் கருதப்பட்டார். பழமைவாத பாதுகாவலர்களால் பராமரிக்கப்படும் இந்தியக் கோயில்களுக்குள் அவரால் நுழைய முடியவில்லை என்பதே இதன் பொருள். இருப்பினும், ஒருமுறை அவர் ஒரு சிவன் கோயிலில் தெய்வத்தின் தரிசனம் பெற முயன்றார். அவரது ஆசை மிகவும் வலுவாக இருந்ததால், நந்தி சிலை உடல் அசைந்து கொஞ்சம் நகர்ந்தது, அதனால் அவர் விரும்பிய தரிசனத்தைப் பெற முடிந்தது.

இந்த நாயனார் தனது சக பக்தர்களின் விருப்பங்களை நிறைவேற்றுவதற்காக எதையும் செய்யத் தயாராக, தன்னால் இயன்ற சேவை செய்வதாக அறியப்பட்டவர். இந்தக் கதையில், சக பக்தரின் துணிகளைத் துவைக்க முடியாமல் மிகவும் மனமுடைந்த அவர், வேதனையில் தன்னைத் தானே மாய்த்துக் கொள்ளுமளவிற்குப் போய்விட்டார்.

சண்டேசுர நாயனார் சிவ பக்தியில் மிகவும் தொலைந்து போனதால், அவர் தனது சுற்றுப்புறத்தை முற்றிலும் மறந்துவிடுகிறார். ஒருமுறை அவர் சிவலிங்கத்திற்கு தினசரி பால் பிரசாதமாக வழங்குவதன் முழு ஈடுபாட்டில், தன் தந்தை அவரை அழைக்க வந்ததை கூட, ஒரு இடையூறாகக் கண்டார். தந்தை அவரை குறுக்கிட முயன்றபோது தந்தையின் காலை துண்டித்ததாக கூறப்படுகிறது.

அப்பர் மிகவும் பிரபலமான நாயன்மார்களில் ஒருவராக இருந்தார், மேலும் மூவர்களில் ஒருவராக கருதப்படுகிறார். இவரது பாடல்கள் புகழ்பெற்ற தேவாரங்களாகவும் கருதப்படுகிறது. சிவனை தரிசனம் செய்வதற்காக அவர் கைலாயத்திற்கு பாதயாத்திரையாகப் பயணம் செய்தபோது, ​​நிகழ்ந்த கதை இது. நடக்க முடியாதபோது ஊர்ந்து சென்றார், தரிசனம் பெறுவதற்காக உயிரையும் துறக்கத் தயாராக இருந்தார்.

அப்போது மதுரை மன்னருக்கு பிரதம அமைச்சராக இருந்த குலச்சிறையார், பரவலாக இருந்த சமணர்களின் செல்வாக்கைத் தூக்கியெறிந்து, சைவ சமயம் முக்கியத்துவம் பெற உதவினார். இந்தக் கதையில், சமணர்களின் சவாலுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, புனல் வதம் செய்வதில் ஞானசம்பந்தருக்கு உதவுவதாகக் காட்டப்படுகிறார், அங்கு அவர் சிவனைப் பற்றிய தனது கவிதைகளுடன் கையெழுத்துப் பிரதிகளை அடுக்கினார், மேலும் அவை மூழ்காமல் அதிசயமாக எதிர் கரையை அடைந்தன.

குரும்ப நாயனார் சுந்தரரின் தீவிர பக்தர். அவர் எளிமையான மற்றும் சிக்கனமான பக்தி வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார்.

காரைக்கால் அம்மையார் அதாவது "காரைக்காலைச் சேர்ந்த மரியாதைக்குரிய தாய்", மூன்று பெண் நாயன்மார்களில் ஒருவர். சக பக்தர்களிடமும் தன் கணவரிடமும் பக்தி கொண்டவராக அறியப்பட்ட பக்தர். அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு சுவாரஸ்யமான சம்பவம் உள்ளது, இந்த படத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளது, அதில் அவர் தனது கணவருக்கு ஒரு மாம்பழம் பரிமாறுவதாகக் கூறப்படுகிறது, மேலும், ஒரு மாம்பழம் மட்டுமே இருந்தபோது, அவர் இன்னொன்றைக் கேட்க, ​​​​சிவனிடம் அவள் செய்த வேண்டுகோள் அதிசயமாக இன்னொன்றை உருவாக்க சிவனை நிர்பந்தித்தது, அதனால் அவளுடைய கணவன் அதை சுவைக்க முடிந்தது.

அப்பூதி அடிகள் அப்பரை தன் குருவாக வழிபட்டார். அவருடைய பக்தியினால், அவர் தனது மகன்களுக்கு, தனது குடும்பத்தில் உள்ள பசுக்களுக்கு, சக சிவ பக்தர்களுக்காக குளம் தோண்டினார், ஓய்வு இல்லங்கள் அமைத்தார், மேலும் இவை அனைத்திற்கும் தனது குருவின் பெயரான "திருநாவுக்கரசர்" என்று பெயரிட்டார். ஒருமுறை அவர் அப்பரை தனது வீட்டில், தனது குடும்பத்துடன் உணவருந்த அழைத்தார். அவர்கள் உணவு உண்ணும் நேரத்தில் தன் மகன் நாகப்பாம்பு கடித்து இறந்தபோதும், அப்பரின் உணவுக்கு இடையூறு ஏற்படாமல் பார்த்துக்கொள்ள அப்பூதி அடிகள் பாடுபட்டார்.

திருநீலநக்கர் மற்றொரு குறிப்பிடத்தக்க நாயனார் மற்றும் சைவ பக்தர் ஆவார். சிவன் மீது அவர் செலுத்திய கவனம் எப்படியென்றால், சிவலிங்கத்தின் மீது இருந்த ஒரு சிலந்தியை அகற்றுவதற்கு ஊதியதற்காக தன் மனைவியை ஒரு இரவு முழுவதும் கோவிலில் தனியாக விட்டு தன் ஆத்திரத்தை வெளிப்படுத்தினார். இச்செயல் புனிதத்துவத்தை பாழடிப்பதாக திருநீலநக்கர் கருதினார். சிவன் அவரது கனவில் வந்து, அவரது மனைவி சரியானதை மட்டுமே செய்ததாக உறுதியளிக்கிறார், இப்படி அவர்கள் இருவரையும் மீண்டும் இணைத்தார் என்று கூறப்படுகிறது.

நமிநந்தி அடிகள், சமண சமயம் சமூகத்தில் பரவியிருந்த காலத்தில், சிவன் மீது கொண்ட பக்தியின் விளைவாக, எளிய அற்புதங்களைக் காண்பிப்பதன் மூலம் பலரை சைவ மதத்தைத் தழுவ செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது. அத்தகைய ஒரு கதையில், அவர் நெய்க்கு பதிலாக தண்ணீரை மட்டும் பயன்படுத்தி சிவனுக்கு விளக்கு ஏற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது.

பால யோகியான சம்பந்தர் தென்னிந்தியாவில் நடனமாடிய நாயன்மார்களில் ஒளிரும் ஒளியாக இருந்தார். மிக இளம் வயதில், அவர் தனது தந்தையின் தோள்களில் சிவனைப் பாடியபடி குறிப்பிடத்தக்க கிராமங்களுக்கு சென்றதாகக் கூறப்படுகிறது. அவரது வாழ்க்கையின் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க கதையில், அவர் தனது திருமணத்தின் போது 3000 பேர் தங்கள் உடலை துறந்து முக்தி நிலையை அடைவதை சாத்தியமாக்கினார் என்று கூறப்படுகிறது.

ஏயர்கோன் கலிக்காமர், அவர் வாழ்ந்த காலக்கட்டத்தில் ஆண்ட, சோழப் பேரரசின் தளபதி மற்றும் சுந்தரரின் சமகாலத்தவர், அக்காலத்தின் குறிப்பிடத்தக்க முனிவர். சுந்தரரின் திருவிளையாடல்களைக் கேள்விப்பட்ட அவர், அவரது திறமைகளை நம்பாமல், அவருடைய பக்தியையும் கேள்விக்குள்ளாக்கினார். ஒரு குறிப்பிட்ட சம்பவத்தில், ஒரு நோய்க்கு சிகிச்சை அளிப்பதற்கான விருப்பம் கொடுக்கப்பட்டபோது, ​​அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டார். பின்னர் அவர் சுந்தரர் மற்றும் சிவன் அருளால் அற்புதமாக உயிர்பெற்றார்.

திருமூலர் ஒரு தமிழ் சைவ மறைஞானி, எழுத்தாளர் மற்றும் 18 சித்தர்களில் ஒருவர். ஒரு குறிப்பிட்ட சம்பவத்தில், அவர் ஒரு மாடு மேய்ப்பவரின் உடலில் புகுந்து கொண்டதாகக் கூறப்படுகிறது, துரதிருஷ்டவசமான சூழ்நிலையால், அவர் அதைத் தக்க வைத்துக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. ஆனால் இது மாறுவேடத்தில் ஒரு ஆசீர்வாதமாக இருந்தது, ஏனெனில் அவர் சைவத்தின் சாரத்தை அருகிலுள்ள கிராமங்கள் மற்றும் நகரங்களில் உள்ள எளிய மக்களுக்கு சுலபமாக பரப்ப முடிந்தது.

தண்டி அடிகள் நாயனார் ஒரு பார்வையற்ற சிவ பக்தர். பெரும்பாலும் ஜைனர்களின் செல்வாக்கின் கீழ் இருந்த ஒரு கோயில் நகரத்தில், அவர் ஒரு புனிதமான கோயில் குளத்தை புதுப்பிக்கத் தொடங்கினார். அவர் தனியாக தொடங்கிய ஒரு செயல்முறை, அக்காலத்தை ஆண்ட அரசரால் விரைவில் முடிக்கப்பட்டது.

மூர்க்க அல்லது "பொல்லாத", "கடுமையான" மற்றும் "வன்முறை" நாயனார். இவர், 63 நாயனார்களில் மிகுந்த வசைப்பெயர் எடுத்தவர். அவர் பணக்காரர்களுடன் சூதாடினார், மேலும் அந்த செல்வத்தை தனது சக சிவ பக்தர்களுக்கு உணவளிக்க பயன்படுத்தினார் என்று கூறப்படுகிறது. சில சமயங்களில் சரியான நேரத்தில் திருப்பிச் செலுத்தாத சூதாட்டக்காரர்களை கத்தி முனையில் பிடித்து, அவர்கள் கடனைச் செலுத்துவதை உறுதிசெய்ய உடல் ரீதியாகவும் தாக்கினார்.

சோமாசிமாறர் ஒரு பிராமணர், மற்றும் ஒரு கோவில் பூசாரி. அவர் சோம-யக்ஞங்கள் (யாகங்கள்) பயிற்சியாளராக இருந்தார், இது அவருக்கு சோமாசி என்ற பெயரைத் தந்தது. அப்போதுள்ள சாதி விதிகளைப் பற்றி அவர் அதிகம் கவலைப்படவில்லை. அவர் பிராமணர் அல்லாதவர்களுடன் பழகினார், அது அந்தக் காலத்தில் தடைசெய்யப்பட்டது, ஆனாலும் அவர்களுக்கு சேவை செய்தார், அவர்களைக் கவனித்துக் கொண்டார்.

சாக்கியர் ஒரு பௌத்தராக மாறிய சைவராக இருந்தார். சிவனிடம் எதையும் காணிக்கையாக செலுத்த முடியும் என்ற பக்தி உணர்வு அவருடையது. எனவே, அவர் தனது காணிக்கையின் அடையாளமாக லிங்கத்தின் மீது தினமும் கற்களை வீசினார், மேலும் இந்த தினசரி காணிக்கை செய்யாமல், அவர் உணவு உட்கொள்ள மாட்டார் என்பது அவரது உறுதிப்பாடாகும்.

சிறப்புலி, பெருந்தன்மையுள்ள துறவியாக இருந்ததற்காக பிரபலமடைந்த ஒரு பிராமணர். அவர் சிவ பக்தர்களை தனது வீட்டிற்கு வரவேற்றார், அவர்களுக்கு உணவளித்தார், எப்போதும் அவர்கள் வெறுங்கையுடன் திரும்பிச் செல்லாதபடி பார்த்துக் கொண்டார்.

சிறுத்தொண்டர் சோழப் படையின் முன்னாள் தளபதி. மன்னரின் உத்தரவின் பேரில், இந்த வன்முறையை விட்டுவிட்டு ஆன்மீகத்தில் இறங்கினார். ஒரு குறிப்பிட்ட சம்பவத்தில், சிறுத்தொண்டரும் அவனது மனைவியும் பசித்த சக சிவபக்தருக்கு உணவளிக்க தங்கள் ஒரே மகனின் உயிரைக் கொடுத்ததாகக் கூறப்படுகிறது. இதயத்தைப் பிளக்கும் ஒரு செயலில், குழந்தையின் முழு விருப்பத்துடன், பெற்றோர்கள் குழந்தையின் உயிரைக் கொடுத்து பக்தரின் பசியைப் போக்கினர் என்று கூறப்படுகிறது.

சேரமான் பெருமாள் கேரளாவைச் சேர்ந்த மன்னன். ஒருமுறை, அவர் ஒரு கோவிலுக்குச் சென்று, சிவனுக்கு தினசரி அர்ப்பணைகள் கொடுத்துவிட்டு, அரண்மனைக்கு திரும்பிக் கொண்டிருந்தார். திரும்பி வரும் வழியில், வெள்ளை மணலும் சேறும் பூசப்பட்ட ஒரு சலவைக்காரனைக் கண்டார்.

அச்சலவைக்காரனைப் பார்த்து, விபூதி அல்லது புனித சாம்பல் பூசப்பட்ட சிவபக்தர் என்று நினைக்கும் அளவுக்கு சேரமான் எப்போதும் பக்தியுடன் இருந்தார். அவர் உடனடியாக யானையிலிருந்து கீழே குதித்து இந்த எளிய சலவைத் தொழிலாளிக்கு மரியாதை செலுத்தினார்.

தமிழ்நாட்டில், சீர்காழியில் கணநாதர் ஒரு எளிய, பக்திமிகுந்த பிராமணர் மற்றும் சிவபெருமானின் சிறந்த பக்தர் ஆவார். மக்கள் அவருடைய நல்லொழுக்கத்தையும் பக்தியையும் பாராட்டி அவரிடம் ஆலோசனை கேட்க வந்தனர். அவர்களின் திறமைக்கேற்ப, கோவிலில் சில எளிய செயல்பாடுகளை அவர் தவறாமல் வழங்கினார். கோவிலை சுத்தம் செய்து, மாலை அணிவிப்பார்கள், தோட்டங்களில் வேலை செய்வார்கள், கோவில்களில் விளக்கு ஏற்றுவார்கள். எனவே அவர் மற்றவர்களின் சுய-மாற்றத்திற்கான ஊடகமாக அறியப்பட்டார்.

இந்த துறவி ஒரு சக்திவாய்ந்த தலைவர் மற்றும் சிவபெருமானிடம் மிகுந்த பக்தி கொண்டவர். சோழ, பாண்டிய ராஜ்ஜியங்களில் பல இடங்களை கூற்றுவர் கைப்பற்றினார், ஆனால் பலர் அவரை மன்னராக ஏற்க மறுத்துவிட்டனர். சிவன் மீது அவருக்கு இருந்த ஒரே பக்தி, அவரது தீவிரத்தைக் கண்டு, சிவனே கூற்றுவரின் தலையில் தனது கால்களை வைத்து அவரை மன்னராக முடிசூட்டினார் என்று கூறப்படுகிறது.

புகழ் சோழன் ஒரு மன்னன் மற்றும் சிவபக்தர், அவரது ராஜ்ஜியத்தில் அனைவராலும் நேசிக்கப்பட்டார். ஒருமுறை அவரது படைவீரர்கள் ஒரு சிவ பக்தரைத் தவறுதலாகக் கொன்றுவிட்டனர். இதைப் பார்த்த புகழ் சோழன், பக்தனைக் கொன்ற இந்தச் செயலில் பாவம் நடந்ததாக உணர்ந்து, நெருப்பில் இறங்கித் தன் உயிரைத் துறந்தார்.

நரசிங்க முனையரையர் தமிழ்நாட்டின் ஒரு பகுதியின் தலைவரும் ஒரு சிறந்த சிவபக்தரும் ஆவார். அவர் தனது இல்லத்திற்கு வரும் எந்தவொரு பக்தரையும் வரவேற்பதில் பெயர்பெற்றவர், மேலும் அவர்கள் ஒருபோதும் வெறுங்கையுடன் திரும்பிச் செல்லாமல் பார்த்துக் கொண்டார். ஒருமுறை நிர்வாண துறவி ஒருவர் சிவபெருமானின் நினைவாக அவர் ஏற்பாடு செய்த பூஜை அல்லது செயல்முறைக்கு வந்தார். மிகுந்த பயபக்தியுடன், அவர் இந்த சக பக்தரைப் வரவேற்றார், மேலும் அவர் சிறிது தங்கத்தை யாசகமாகப் பெறுவதை உறுதி செய்தார்.

அதிபத்தர் நாகப்பட்டினத்தில் பிறந்த எளிய மீனவர். சிவனுக்கு அவர் பிடிக்கும் மீனிலிருந்து ஒன்றை காணிக்கையாக விடுவதாக சபதம் எடுத்திருந்தார். ஒருமுறை அது நடந்தது, தொடர்ந்து பல நாட்கள் அவரால் ஒரே ஒரு மீனை மட்டுமே பிடிக்க முடிந்தது. சிவன் என்ற பெயரில் அதை விடுத்து, உணவில்லாமல் போனார். ஒரு நாள் அவர் ஒரு தங்க மீனைப் பிடித்தார், மீண்டும், அந்த நாளில் ஒரே ஒரு மீன் தான், ஆனால் தன் சபதத்தின் மீதான அவரது உறுதிப்பாட்டினால், அவர் அதையும் விட்டுவிட்டார்.

ஒரு நாள், அவரது முன்னாள் உதவியாளர் ஒரு பக்தர் வேடத்தில் அவரது வீட்டிற்கு வந்தார். கலிக்கம்பர், வழக்கம் போல், இந்திய சடங்கின் முறைப்படி, அவர் கால்கைகளை கழுவி, அவரை வரவேற்றார். ஆனால், அவரது மனைவியோ அவரை தங்கள் வீட்டின் முன்னாள் உதவியாளர் என்று கண்டு கொண்டு அகம்பாவத்தில் ஒதுங்கி இருந்தாள். கலிக்கம்பர் அவளது பக்தியின்மையை உணர்ந்தார், மேலும் இந்த புனிதமான செயல்பாட்டில் பங்கேற்க மறுத்ததற்காக அவளது கையை வெட்டினார். இந்த வகையான சாதனாவைப் பயிற்சி செய்து, அவர் முக்திநிலையை அடைந்தார் என்று கூறப்படுகிறது.

தியாகராஜர் கோவிலுக்கு புகழ்பெற்ற தமிழ்நாட்டின் தற்போதைய சென்னைப் பகுதியைச் சேர்ந்த கலியர் ஒரு எண்ணெய் வியாபாரி. விளக்குகளில் எண்ணெய் தீர்ந்து போனபோது, ​​அவரது இரத்தத்தால் அதை நிரப்ப, அவர் தனது தொண்டையை வெட்ட தயாராக இருந்ததாக கூறப்படுகிறது.

சத்தி நாயனார் தீவிர சிவபக்தர். சிவனைப் பற்றியோ அல்லது அவரது பக்தர்களைப் பற்றியோ யார் தவறாக பேசினாலும் அவர்களது நாக்கை அறுத்துவிடுவார் என்று கூறப்படுகிறது. அவர்களின் நாக்கை வலுக்கட்டாயமாக இழுத்து, சத்தி என்று அழைக்கப்படும் கூர்மையான கத்தியால் வெட்டுவார், அதுவே அவருக்கு அந்த பெயரை வழங்கியது - சத்தி நாயனார்.

ஐயடிகள் காடவர்கோன் ஆன்மீகப் பாதையில் செல்வதற்காக தன் செல்வத்தையும், அரசையும் துறந்த மன்னன். அவர் தனது மகனுக்கு முடிசூட்டினார், மேலும் சிவன் கோவில்களுக்கு யாத்திரை சென்றார். எங்கு சென்றாலும் சிவன் மீது தமிழ்ப்பாடல்களை இயற்றினார். பல சிவாலயங்களை வழிபட்டு, சிதம்பரம் தில்லை நடராஜர் கோயிலை அடைந்து, அதிக நேரத்தை அங்கேயே கழித்தார்.

கணம்புல்லர் ஒரு புல் வெட்டும் தொழிலாளி, சிவன் கோவில்களில் விளக்கு திரிக்கு பயன்படுத்தப்படும் சிறப்பு கணம்புல்லை விற்று வந்தார். ஒருமுறை, சிவனுக்கு தீபம் ஏற்ற போதுமான நெய் இல்லாதபோது, ​​அவர் தனது தினசரி அர்ப்பணையை உறுதிசெய்ய தனது தலைமுடியை தானே பற்றவைத்துக் கொண்டதாக கூறப்படுகிறது.

கவிஞர்-துறவி காரி ஒரு சிவ பக்தர் மட்டுமல்ல, ஒரு சிறந்த அறிஞரும் கூட. சிவனைப் பற்றி பல நூல்கள் எழுதியுள்ளார். அவரது இலக்கிய அர்ப்பணிப்புகளைப் பாராட்டும் வகையில், காரிக்கு அதிகமான வெகுமதி அளிக்கப்பட்டது, அதை அவர் கோயில்களைக் கட்டவும், தனது சக சிவ பக்தர்களுக்கு சேவை செய்யவும் பயன்படுத்தினார்.

நின்றசீர் அப்போது மதுரையை ஆண்ட மன்னர், மற்றொரு நாயனாரான மங்கையர்க்கரசியரின் கணவராக இருந்தார். சமணராக இருந்து சைவராக மாறிய அவர், ஒருமுறை தீராத நோயால் அவதிப்பட்டு ஒரு கூன் முதுகுக்காரராக மாறினார். இரண்டும் சம்பந்தரின் அற்புத சிகிச்சையால் குணமானது. அதன் பிறகு சிவ பக்தியுடன் வாழ்ந்தார்.

சிலை வழிபாட்டின் மீதான அவநம்பிக்கையின் காரணமாக வாயிலார் தனது முழுமையான மன கவனம் மற்றும் கற்பனை மூலம் தன்னுள் ஒரு கோவிலைக் கட்டியெழுப்பியதாகக் கூறப்படுகிறது. தங்கத்தால் ஆன பல கோபுரங்களுடனும், வெள்ளிச் சுவர்களைக் கொண்ட விசாலமான மண்டபங்களுடனும், வைரம், மாணிக்கம் போன்ற விலையுயர்ந்த நகைகள் பதித்த தங்கத் தூண்களுடனும், பல்வேறு உலோகங்களால் 5 சுவர்களைக் கொண்ட அற்புதமான கோவிலைக் கட்டியதாகக் கூறப்படுகிறது. சூரியனைப் போல ஜொலிக்கும் மாம்பழ அளவு வைரங்கள் சாதாரண விளக்குகளுக்கு பதிலாக கோவிலை ஒளியால் நிரப்பின.

அவரது பெயரின் பொருள் "போரில் போராடுபவர்". முனையடுவார் ஒரு கூலிப்படை வீரர் என்று வர்ணிக்கப்படுகிறார், அவர் ஒரு சிப்பாயாக வணிக ரீதியாக பணிபுரிந்தார், அந்த வருமானத்தை பயன்படுத்தி, அவர் பக்தர்களுக்கும், ஏழைகளுக்கும் உணவளித்தார். முனையடுவார் மக்களுக்காக போரில் வெற்றி பெற உதவுவார், மேலும் சிவ பக்தர்களை வரவேற்று உணவளிக்க பொன்னையும் பரிசுகளையும் பெற்றுத் திரும்புவார்.

கழற்சிங்க நாயனார் என்ற பல்லவ மன்னன் தீவிர சிவபக்தர். அவர் மிகவும் தீவிரமான சிவபக்தர், ஒருமுறை, ஒரு கோவிலில், அந்த தெய்வத்திற்கு சமர்ப்பிக்க வைக்கப்பட்டிருந்த பூவை அவரது மனைவி முகர்ந்து பார்க்க முயன்றபோது, ​​​​அவர் தனது மனைவியின் கையை வெட்டினார் என்று கூறப்படுகிறது

தென்னிந்தியாவின் செல்வந்த மன்னரான இடங்கழி, துவாரகையின் யாதவர்களின் வழித்தோன்றலாக இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஒரு சிவபக்தன் தன் சக பக்தர்களுக்கு உணவு பரிமாற விரும்பி, மன்னனின் தானியக் களஞ்சியத்தில் திருடும்போது பிடிபட்ட ஒரு குறிப்பிட்ட சம்பவம் நடந்தது. இரக்கமுள்ள மன்னன் அவரை விடுவித்து, உண்மையில் தனக்குச் சொந்தமானது எதுவுமில்லை என்பதை உணர்ந்து, பக்தர்கள் தனது தானியக் களஞ்சியத்தில் இருந்தும், அரண்மனையில் இருந்தும் எதையும் சுதந்திரமாக எடுத்துச் செல்ல அனுமதித்தார்.

செருத்துணை தியாகராஜர் கோவிலில் பல்வேறு சேவைகள் செய்ய முன்வந்தவர். ஒருமுறை, ஆண்ட மன்னன் காசர்சிங்காவும் அவரது அரசியும் சிவனுக்கு மரியாதை செலுத்த வந்தனர். சிவபெருமானுக்கு பலவிதமான மலர்கள் பிரசாதமாக பயன்படுத்துவதற்காகக் குவிக்கப்பட்டிருந்த கோவில் மண்டபத்திற்கு வந்தாள். கோயிலின் தெய்வத்திற்கு பிரசாதமாக வைக்கப்படும் எந்தப் பூவையும் முகர்ந்து பார்க்கக் கூடாது என்ற இந்து பாரம்பரியம் அறியாத ராணி ஒரு பூவை எடுத்து வாசனை பார்த்தாள். அவளது அரச நிலையைப் புறக்கணித்த செருத்துணை, அவர் அரசியின் மூக்கை துண்டித்து அவளுக்கு தண்டனை அளித்தார்.

புகழ்த்துணை ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நாயனார் மற்றும் சிவ பக்தர். எல்லா முரண்பாடுகளையும் மீறி அவர் சிவலிங்கத்திற்கு தினமும் நீர் பிரசாதம் வழங்கியதாக அறியப்படுகிறது. அவருடைய ஊரில் பஞ்சம் ஏற்பட்டு லிங்கத்திற்கு தண்ணீர் கொடுக்க முடியாமல் தவித்தபோதும், சிவபெருமான் ஒரு அற்புதத்தை செய்தார். தம்மை தக்கவைத்துக் கொள்வதற்கும், லிங்கத்தை நீராட்டுவதற்கும் ஒவ்வொரு நாளும் அச்சிவபக்தருக்கு ஒரு பொற்காசு கொடுத்தாகக் கூறப்படுகிறது.

கோட்புலி நாயனார் ஒரு சோழ மன்னனின் தளபதியாக இருந்தார். அவர் தாராள மனப்பான்மைக்கு பெயர் பெற்றவர், அவர் சேவை செய்த விதத்திற்காகவும், தனது ஊரில் உள்ள அனைவரையும் கவனித்துக் கொள்வதற்காகவும், யாரும் பசியுடன் இருக்கக்கூடாது என்பதை உறுதிப்படுத்தினார். இருப்பினும் ஒரு சமயம், அவருடைய ஊரில் ஒரு குறிப்பிட்ட பஞ்சம் காரணமாக, அவரது குடும்பம் உணவுப் பொருட்களை எல்லாம் அபகரித்துக் கொண்டு எவருடனும் பகிர்ந்துகொள்ளாமல் - ஏழை எளியவர்களுக்கு வழங்குவதற்காக அவர் சேமிப்பில் வைத்திருந்த தானியங்கள் அவை. இது தெரிந்ததும் அவர் தனது சொந்த குடும்ப உறுப்பினர்களை கொன்றார். மிகவும் நெருக்கமானவர்கள், தூரத்து உறவினர், புதிதாகப் பிறந்த குழந்தையைக் கூட விட்டுவைக்கவில்லை என்று அறியப்படுகிறது.

பூசலார் ஒரு சிறந்த சிவ பக்தர். சிவனுக்கு கோயில் கட்ட வேண்டும் என்ற தீவிர ஆசை அவரிடம் இருந்தது, ஆனால் அதற்கான பணம் அவரிடம் இல்லை. அதனால் சிவனுக்குப் பிரம்மாண்டமான கோவிலைத் தன் மனதில் உருவாக்கினார். அதே சமயம், காஞ்சிபுரம் அரசனால் கட்டப்பட்டுக் கொண்டிருந்த மற்றொரு கோயிலும் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது. சிவன், மன்னன் செய்த கும்பாபிஷேகத்திற்கு பதிலாக பூசலார் கோயிலின் கும்பாபிஷேகத்தில் கலந்துகொள்ளத் தேர்ந்தெடுத்தார் என்று கூறப்படுகிறது.

மங்கையர்க்கரசியார் சோழ இளவரசியாக பிறந்து நாயனாராகக் கருதப்படுகிறார். அவள் ஒரு சிவ பக்தை, தன் குடிமக்கள் மத்தியில் தன் ராஜ்ஜியத்தில் மகத்தான மரியாதையைப் பெற்றவள், அன்றைய மதுரை மன்னனாக இருந்த நின்றசீர் நெடுமாற நாயனாரின் மனைவி.

நேச நாயனார் ஒரு நெசவுத் தொழிலாளி என்றும், அவர் எப்போதும் தியானத்தில் மூழ்கியிருந்ததாகவும், சிவ பக்தர்களுக்கு தான் நெய்த ஆடைகளை பரிசாக அளித்ததாகவும் கூறப்படுகிறது.

கோச்செங்கட் சோழ நாயனார் திருவானைக்காவலில் உள்ள ஜம்புகேஸ்வரர் கோயிலைக் கட்டினார், இது திருச்சிராப்பள்ளியில் (திருச்சி) புகழ்பெற்ற சிவன் கோயிலாகும். அவர் அதை ஒரு நாவல் பழ மரத்தின் கீழ் கட்டினார் என்று கூறப்படுகிறது.

திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாணர் தமிழ் பாணர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த சுற்றித் திரியும் இசைக்கலைஞர் ஆவார், மேலும் யாழ் என்று அழைக்கப்படும் பண்டைய இந்திய வீணையை வாசிப்பதில் பிரபலமானவர். தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதி என்பதால் அவரால் கோவில்களில் நுழைய முடியவில்லை. யாழ்பாணர் ஒருமுறை திருவாரூர் சென்று அங்குள்ள தியாகராஜர் கோயிலுக்கு வெளியே யாழ் வாசித்தார். திருவாரூரில் சிவனின் தலைமை வடிவமான தியாகராஜர், கடவுள் தனக்காக திறந்த வடக்கு வாசல் வழியாக அவரை உள்ளே அழைத்தார். நாயனார் உள்ளே நுழைந்து சிவனுக்கு யாழ் வாசித்தார்.

சடைய நாயனார் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க நாயன்மார்களில் ஒருவரான சுந்தரரின் தந்தை ஆவார். அக்காலத்தில் அரசனான நரசிங்க முனையார் குழந்தையைத் தத்தெடுக்க விருப்பம் தெரிவித்தார். ராஜா பெற்றோரை அணுகினார், அவர்கள் சிறிதும் தயங்காமல், குழந்தையை அவரிடம் ஒப்படைத்தனர்.

இசைஞானியார் சுந்தரரின் தாயார். பெரிய நாயனார் சுந்தரருக்குத் தாயாகியதால் புகழ் பெற்றார். அத்தகைய முக்கியம் வாய்ந்தவரை அவள் எப்படி வளர்த்துப் பராமரித்தாள் என்பதிலிருந்து அவளுடைய முக்கியத்துவம் உருவாகிறது.

சுந்தரர் ஒரு அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர், அவருடைய திருமணம் நிச்சயம் செய்யப்பட்டிருந்தது. சுந்தரருக்கு திருமணம் நடக்கவிருந்தபோது, ​​சிவபெருமான் முதியவராக மாறுவேடமிட்டு, தனக்கு சேவை செய்வதாக உறுதியளித்ததாகக் கூறி திருமணத்தில் குறுக்கிட்டார். அவநம்பிக்கை மிகுந்த சுந்தரர் அவர் தனக்கு சொந்தமானவர் அல்ல, ஒரு பைத்தியக்காரன் அல்லது "பித்தன்" என்று அழைத்தார். அந்த முதியவர் எழுதப்பட்ட கையெழுத்துப் பிரதி மூலம் தனது கூற்றை நிரூபித்தார். மேலும் சுந்தரரை, தனது சொந்த திருமணத்தில் இருந்து விலக்கினார். அந்த மனிதர் சிவனே. சிவனின் உண்மையான வடிவத்தை உணர்ந்த சுந்தரர், "நான் எப்படி உன்னுடையவனாக இருக்க முடியாது?" என்று தொடர்ந்து புலம்பி இந்தத் தேவாரத்தை இயற்றினார்.