சுவேதகேது எப்படி ஞானம் பெற்றார்: உச்சநிலை அடைய அசாதாரண பாதை

ஒரு கற்றறிந்த முட்டாளாவதற்காக 12 வருடங்கள்

சுவேதகேது சூட்டிகையான சிறுவனாக இருந்து, எல்லாவற்றையும் நன்றாக கிரகித்துக்கொண்டான். வேதங்கள், உபநிஷதங்கள் மற்றும் பிரம்ம சூத்திரங்கள் என்பவை, ஒரு மனிதரைப் பற்றியும், அனைத்தையும் கடந்திருப்பதைப் பற்றியும் சொல்லக்கூடிய எல்லா விஷயங்களையும் கொண்டிருக்கின்றன; அதனால்தான் அவைகள் மிகவும் ஆபத்தானவை. பன்னிரண்டு வருட கற்றலுக்குப் பிறகு, குரு அவனிடம், “நீ கற்றுக்கொள்வதற்கு வேறு எதுவும் இல்லை. கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய அனைத்தையும் நீ கற்றுவிட்டாய். நீ உன் வீட்டிற்கு செல்வது நல்லது என்று நினைக்கிறேன்,” என்றார். இளைஞனாக வளர்ந்துவிட்ட அவன் வீட்டிற்கு திரும்பிச் சென்றான். அவனைக் கண்ட அவனது தந்தை, “நீ ஒரு அறியாத முட்டாளாகத் திரும்பி வந்துள்ளாய்”, என்றார். இளைஞன், தான் எல்லா வேதங்களையும், உபநிஷதங்களையும் கற்றுக்கொண்டதாகவும், அவற்றைத் தலைகீழ் பாடமாக ஒப்பிக்கவும் முடியும் என்றும் பதிலளித்தான்.

தந்தை கூறினார், “கற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அனைத்தையும் நீ அறிந்திருக்கிறாய், ஆனால் கற்றுக்கொள்வது எதுவோ அதைப்பற்றி நீ ஒன்றும் கற்கவில்லை. இப்போது நீ மிக அதிகமாக அறிந்திருக்கிறாய் என்பதை நீ நடக்கும் நடையிலிருந்தே என்னால் காணமுடிகிறது, ஆனால் அறிவது எதுவோ அதனை நீ அறியவில்லை, ஆகவே நீ மிகுந்த அறியாமையில் இருக்கிறாய். நாம் உண்மையான பிராமணர்கள்; நாம் பிறப்பால் மட்டும் பிராமணர்கள் அல்ல. நீ இங்கு இருக்கவேண்டும் என்றால், அறிபவரை நீ அறிந்திருக்க வேண்டும், அறிந்துகொள்ளக்கூடியதை அல்ல. உன் குருவிடம் திரும்பிச் செல்”, என்றார். சுவேதகேது 12 வருடங்கள் படிக்க சென்றான், ஆனால் படித்து முடித்து இப்போது வீட்டிற்கு வந்தபோது அவனுக்கு ஒரு விருந்தினை அளிப்பார்கள் என்று எதிர்பார்த்திருப்பான், ஆனால் அவனுடைய தந்தை அவனை வீட்டைவிட்டு வெளியேற்றினார்.

உச்சபட்ச நிலைக்கான வழி

எல்லாவற்றையும் உங்கள் மனதிற்கான உள்ளீடாக எடுத்து, சேகரித்துக்கொண்டே இருக்காதீர்கள். பண்டைய காலங்களிலிருந்தே மனிதர்கள் சேகரித்துக்கொண்டே தான் இருக்கின்றனர். ஆரம்பத்தில், நாம் உணவைத்தான் சேகரித்தோம். பின்னர், சிறிதுசிறிதாக, கற்கள் மற்றும் உரோமங்கள் போன்ற விஷயங்களைச் சேகரித்தோம். இப்போது, சேகரிக்கும் நமது திறன் அபரிமிதமாகிவிட்டது. விரைவில் நாம் மற்ற கிரகங்களில் இருந்துகூட பொருட்களைச் சேகரிக்கத் தொடங்கிவிடக்கூடும். நீங்கள் எவ்வளவுதான் சேகரித்தாலும் அது ஒரு பொருட்டே அல்ல, நீங்கள் உச்சபட்ச நிலையை அறிந்துகொள்ள முடியாது. உங்களது சேகரிப்பை நீங்கள் உதறிவிட்டு, எதுவும் இல்லாமல் இங்கே இருக்கும்போது மட்டும்தான், அது நிகழும். எதுவும் இல்லாமல் இங்கே இருப்பது என்றால் ஏதோவொன்றை விட்டுவிடுதல் என்பது பொருளல்ல. அது என்னவென்றால், அறிவு மற்றும் அனைத்தின் வடிவிலும் நீங்கள் சேகரித்துள்ள பதிவுகள் அனைத்தையும் நீங்கள் ஒதுக்கிவைத்தால், அதன் பிறகு அறிதலின் அடிப்படையானது ஒரு முழுமை நிலையிலும், எல்லையற்ற வழியிலும் இருப்பதைக் காண்பீர்கள்.