கிருஷ்ணன்: விளையாட்டுத்தனம் நிறைந்த குழந்தை, ஈர்க்கும் காதலன், தெய்வீகப் பிறவி – உண்மையில் யார் அவன்?

கிருஷ்ணனின் சமகாலத்தவரின் பார்வையில், அவனது பல முகங்கள்

கிருஷ்ணன் கட்டுப்படுத்த முடியாத ஒரு சுட்டிக்குழந்தை, குறும்புத்தனம் கொப்பளிக்கும் இயல்புடையவன், மயக்கும் குழலூதுபவன், ஒரு நளினமான நாட்டியக்காரன், ஈர்க்கும் காதலன், உண்மையிலேயே தீரமான போர்வீரன், அவனது எதிரிகளை இரக்கமின்றித் தோற்கடிப்பவன், ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒரு உடைந்த இதயத்தை விட்டுச் சென்ற ஒருவன், தலைமையைத் தீர்மானிக்கும் ஒரு இராஜதந்திரி, அப்பழுக்கற்ற ஒரு பண்பாளன், மிகச் சிறந்த யோகியாக வாழ்ந்து காட்டியவன் மற்றும் வண்ணமயமான அவதார புருஷன். வெவ்வேறு நிலையிலிருந்த மக்களால் பல விதமான வழிகளில் அவன் பார்க்கப்பட்டான், புரிந்துகொள்ளப்பட்டான் மற்றும் உணரப்பட்டான்.

துரியோதனன்: தான் இருக்க நேர்ந்த சில சூழ்நிலைகளின் காரணத்தால்,  ஒரு பாதுகாப்பற்ற உணர்வினனாக, கோபம், பொறாமை, பேராசைகளின் மொத்த உருவமாக, அவனது வாழ்நாள் முழுவதும் தவறிழைத்தவனாகவே மற்றவர்களால் துரியோதனன் உணரப்பட்டான். அவனது பேராசை மற்றும் கோபத்திலிருந்து வெளிப்பட்ட செயல்களின் காரணமாக, ஒட்டுமொத்தமாக அவனது வம்சத்தின் அழிவுக்கும் முக்கிய கருவியானான். துரியோதனனின் வார்த்தைகளில், “புன்னகைக்கும் மோசக்காரன் ஒருவன் உண்டென்றால், அவன் கிருஷ்ணன் தான்.  அவனால் உண்ண முடியும், அருந்த முடியும், அவனால் பாடவும், ஆடவும் முடியும், அவனால் காதலிக்க முடியும், போரிட முடியும், வயதான பெண்மணிகளுடன் அமர்ந்து வம்பளக்க முடியும் மற்றும் சிறு குழந்தைகளுடன் விளையாட முடியும். அவனை கடவுள் என்று யார் கூறுவார்?” இதுதான் துரியோதனனின் புரிதல்.  

சகுனி: வஞ்சகமும், கபடமும் ஒருங்கே உருவெடுத்த மனிதனாக இருந்த சகுனி சொன்னது, “அவன் கடவுள் என்றே நாம் வைத்துக்கொண்டாலும், அதனால் என்ன? கடவுளால் என்ன செய்துவிட முடியும்? தன்னைத் துதிக்கும் பக்தர்களுக்கு மட்டுமே கடவுளால் தயை காட்டமுடியும். அவன் கடவுளாக இருக்கட்டுமே. நான் அவனை விரும்பவில்லை. தவிர, நீங்கள் யாரையாவது விரும்பாதபோது,  நீங்கள் நிச்சயம் அவர் புகழ் பாடவேண்டும்,” அதுதான் வஞ்சகம்.

ராதை: கிராமத்தில் பால் விற்பனையில் ஈடுபட்டிருந்த எளிமையான குடும்ப பின்னணி கொண்ட அவனது இளம்பருவ காதலி, அவளது ஆழமான அன்பு மற்றும் அசைவற்ற பக்தியினால் ராதையைத் தவிர்த்துவிட்டு கிருஷ்ணனைப் பற்றி நீங்கள் பேச முடியாத அளவுக்கு மிகப் பெரிதாக வளர்ந்தவள், கொண்டாடப்படுபவள். நாம் கிருஷ்ணராதா என்று கூறுவதில்லை, ராதாகிருஷ்ணன் என்று தான் கூறுகிறோம். எளிமையான ஒரு கிராமத்துப் பெண்மணி கிருஷ்ணனுக்கு இணையாக, அல்லது அவனை விடவும் சற்று அதிகமாகவே முக்கியத்துவம் அடைந்தாள். ராதை கூறினாள், “கிருஷ்ணன் என்னுடன் இருக்கிறான். அவன் எப்பொழுதும் என்னுடன் இருக்கிறான். அவன் எங்கிருந்தாலும், அவன் யாருடன் இருந்தாலும், அப்போதும் அவன் என்னுடன் தான் இருக்கிறான்.” அதுதான் அவளது புரிதல்.

வைந்தேயன்: கருடனின் மூத்த மகனான இந்த உற்சாகமான இளைஞன், ஒருவிதமான உடல் உபாதையின் காரணத்தால் முற்றிலும் முடமாகிப் போனான். முடமான இந்த இளைஞனை கிருஷ்ணன் எழுந்து நடக்கச் செய்தான். ஆகவே வைந்தேயன், “அவன் கடவுள், அவன் கடவுள், அவன் கடவுள்” என்றான்.

அக்ரூரர்: கிருஷ்ணனின் மாமனும், விவேகமும், துறவுப் பண்புகளும் கொண்டவராகிய இவர், கிருஷ்ணனைப் பற்றி இந்த விதமாக வெளிப்படுத்தினார்: “இந்த விநோதமான இளைஞனைப் பார்க்கும் பொழுது, அவனைச் சுற்றிலும் சூரியனும், சந்திரனும், ஏழு நட்சத்திரங்களும் சுழல்வதை நான் காண்கிறேன். அவன் பேசும்பொழுது, அவனது குரல் ஆதியந்தம் இல்லாததைப் போன்று ஒலிக்கிறது. இந்த உலகத்தில் நம்பிக்கை என்ற ஒன்று இருக்குமேயானால், அவனே அந்த நம்பிக்கையாக இருக்கிறான்.”

சிகண்டி: குழந்தைப் பருவம் முதல் அவனுக்குள் நிலவிய ஒரு குறிப்பிட்ட சூழ்நிலையின் காரணத்தால், சிகண்டி சித்திரவதைக்கு ஆட்பட்ட ஒரு மனிதனாக இருந்தான். அவன் கூறினான், “கிருஷ்ணன் எனக்கு ஒருபோதும் எந்தவித நம்பிக்கையும் அளிக்கவில்லை. ஆனால் அவன் இருக்கும்போது, நம்பிக்கையின் தென்றல் ஒவ்வொருவரையும் தொட்டுச் செல்கிறது.”