"அவதாரம், பகவான் எனும் இரண்டு அம்சங்களுக்கு இடையேயான வேறுபாட்டை எப்படி அறிவது? உண்மையில் கிருஷ்ணர் என்பவர் யார்?" இந்த கேள்வியை சத்குருவிடம் ஒரு கேள்வியாளர் எழுப்புகிறார். இரண்டு அம்சங்களுக்கும் இடையேயான வித்தியாசங்களை விளக்கும் சத்குரு, இதில் கிருஷ்ணர் எந்த அம்சத்தில் பொருந்துவார் என்பதையும் நமக்கு வெளிப்படுத்துகிறார்.

கிருஷ்ணரின் தெய்வீகத்தன்மையை துரியோதனன் ஏன் ஏற்கவில்லை எனும் கேள்விக்கு இந்த பகுதியில் பதில் அளிக்கிறார் சத்குரு. மேலும், சரியான திசையில் நகர்வதற்கு தன்னை ஒருவர் எப்படி தயார் செய்துகொள்வது என்பதைப் பற்றி விளக்கும் சத்குரு, இதன் முக்கியத்துவம் குருஷேத்திரப் போரில் எப்படி வெளிப்பட்டது என்பதையும் நமக்கு கூறுகிறார்.

அர்ஜுனன்/கிருஷ்ணன் மற்றும் நரன்/நாராயணன் - இந்த இரு இணைகளிலும் உள்ள ஒற்றுமையால், இருவரும் ஒருவரா என எழும் பங்கேற்பாளரின் கேள்விக்கு பதிலளிக்கிறார் சத்குரு. இந்த இணை இயங்கும் விதம் மற்றும் இருவரும் ஏற்றிருக்கும் வித்தியாசமான பொறுப்புகள் மூலம் எப்படி ஒருவருக்கொருவர் ஈடு கொடுக்கின்றனர் என்பதையும் இந்த பகுதியில் அறிவோம்.

துரியோதனனால் பலமாக தாக்கப்படும் பீமன் கிருஷ்ணரைப் பார்க்கிறான். போர் முடிவுக்கு வந்துவிட்டாலும், இன்னும் கொலைகள் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

பல உயிர்கள் பலியான நிலையில், குருஷேத்திர போர் முடிவுக்கு வருகிறது. கௌரவர்களில் துரியோதனனைத் தவிர மற்ற சகோதரர்கள் அனைவரும் இறக்கிறார்கள். போர் துவங்கிய காரணம் இன்னும் முடிவுக்கு வராமலேயே இருக்கிறது என்பதே இதன் அர்த்தம்.

தன் எதிரிகளை முழுமூச்சாக தாக்கி அழிக்க அர்ஜூனன் தயங்கி நிற்பதிலேயே மஹாபாரத யுத்தத்தின் முதல் பகுதி கழிகிறது. பொறுமையை இழக்கும் கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனை எச்சரிக்க, கர்ணனுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் இடையேயான வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த யுத்தம் துவங்குகிறது.

குருஷேத்திரத்தில் மகாயுத்தம் துவங்குகையில், அர்ஜுனனுக்கு சில சந்தேகங்கள் ஏற்படுகிறது. எக்காலத்திலும் நிலையான புகழ் பெற்று திகழும் பகவத்கீதையை உபதேசிக்கும் கிருஷ்ணர், தயக்கமே அனைத்திலும் மோசமான குற்றம் என்பதை விளக்குகிறார்.

மஹாபாரத இதிகாசத்தில் மிக பலம் வாய்ந்த போர்வீரன் யார்? கிருஷ்ணரா, அர்ஜுனனா? ஒருவேளை துரோணாச்சாரியார் அல்லது கர்ணனோ? இல்லை, இவர்களை விட பலசாலி ஒருவன் இருக்கிறான், அதுவும் தெற்கிலிருந்து வந்தவன். அந்த மாவீரன் யார் என்பதை வாசித்து அறியுங்கள்.

கிருஷ்ணருடைய வாழ்வில் வெவ்வேறு வழிகளில் இடம்பெற்று, ஆனால் அவர் மீது தீராத அன்பில் வீழ்ந்து, பின்னர் அவரின் பக்தைகளாக மாறிய இரண்டு பெண்கள் – அவரின் தாய் யசோதா, மற்றும் அவரைக்கொல்ல வந்த பூதனை – அவர்களைப் பற்றி சத்குரு இங்கு எடுத்துரைக்கிறார்.

பாண்டவர்களை வனவாசத்திற்கு அனுப்பியதில் திருப்தி அடையாத துரியோதனன், அவர்கள் இன்னும் துன்பப்பட வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு இக்கட்டான சூழ்நிலையை ஏற்படுத்தி, பாண்டவர்களுக்கு சாபம் நிகழும்படி வழி ஏற்படுத்த முயல்கிறான்.

மஹாபாரதம் தொடரின் இந்தப் பகுதியில், அடுத்து நடக்கப்போகும் சம்பவங்களுக்கான அச்சு வார்த்தெடுக்கப்படுகிறது. ஆவேசத்திலிருக்கும் திரௌபதிக்காக கிருஷ்ணர் மேற்கொள்ளும் சபதம் பதின்மூன்று ஆண்டுகளுக்கு பிறகு போர் மேகங்கள் கவியும் சூழலுக்கு நம்மை அழைத்துச் செல்கிறது.

மஹாபாரதம் தொடரின் இந்த பகுதியில், இந்த மாபெரும் இதிகாசத்தில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு கட்டத்திற்கு நாம் வருகிறோம். இதில், மிக நுட்பமாக பின்னப்பட்ட வலை எளிமையான தாய விளையாட்டு வடிவில் வந்து நிற்கிறது. யுதிஷ்டிரன் தனது சொத்து, தனது ராஜ்ஜியம், தனது சகோதரர்கள், தன் சுதந்திரம் என எல்லாவற்றையும் உருட்டி எறிகிறான். இறுதியாக ஆபத்பாந்தவனாக கிருஷ்ணர் பாதுகாப்பளித்து அவனது மனைவியை அவமானத்தில் இருந்து காக்கிறார்.

கடுமையான மோதலில் ஜராசந்தனை பீமன் தோற்கடித்துக் கொன்ற பிறகு‌, பாண்டவர்களின் ராஜசுய‌ யாகத்திற்கான தடைக்கல் அகல்கிறது. ஆனால் அமைதி நீண்ட நாள் நீடிக்கவில்லை. யாகத்தில் கௌரவ விருந்தினர் யார் என்பதில் உடன்பட‌ முடியாமல் மீண்டும் ரத்தம் சிந்தப்படுகிறது. யாகத்தை தொடர்ந்து, தன் அகங்காரத்தால் தவறான ஒரு அடியை எடுத்து வைக்கும் துரியோதனன், பெரும் அவமானத்தை சந்திக்கிறான்.

பாண்டவர்கள் சக்கரவர்த்தி பட்டத்திற்கு உயர்வதை தடுப்பதற்காக, நூறு ஷத்ரிய அரசர்களை பலி கொடுக்கும் யாகத்தை திட்டமிடுகிறான்‌ ஜராசந்தன். ஜராசந்தனை தடுக்கும் ஒரே வழி அவனை கொல்வது மட்டுமே. கிருஷ்ணரின் திட்டப்படி, அவருடன் பீமனும், அர்ஜுனனும் பிராமண வேடத்தில் ஜராசந்தனின் மகத தேசம் செல்கிறார்கள்.

கலியுகம் முடிந்து மேம்பட்ட ஞானம் மிளிரும் புதியதோர் யுகம் ஒன்று மலரப் போகிறது என்பது உங்களுக்கு தெரியுமா? ஆன்மீக வளர்ச்சி மற்றும் மனித புத்திசாலித்தனம் மேம்பட்டு திகழும் உன்னதமான காலம் துவங்கப்போவதை 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே கிருஷ்ணர் எவ்வாறு உணர்ந்தார் என்பதை விளக்குகிறார் சத்குரு.