விஷுத்தி:
நீலத்தின் புதிரான ஆற்றல்

சத்குரு: முக்கியமாக விஷுத்தி என்றால், ஒரு வடிகட்டி என்பது பொருள். விஷுத்தியானது, வழக்கமாக நாம் தாண்டிச் செல்லும் ஒரு பரிமாணமாக இருப்பது ஏனென்றால், விஷுத்தியில் இருந்து செயல்படுவதன் ஒரு அம்சம் என்னவென்றால், அது மாந்திரீகத்தில் உங்களைத் திறனாளியாக்குகிறது. அடிப்படையில் மாந்திரீகம் என்பது, உங்களுடைய சக்திகள் விஷுத்தியில் மையம் கொண்டு, அதன்மீது போதிய அளவுக்கு நீங்கள் கைதேர்ந்திருந்தால், மற்றவர்கள் உங்களை ஒரு சூப்பர் மனிதராக பார்க்க வைக்கும் வகையில், வித்தியாசமான நிலையிலான ஒரு திறனுடன் நீங்கள் இயங்கத் தொடங்குகிறீர்கள். ஆனால் இங்கே நிகழ்ந்திருப்பது என்னவென்றால், இயங்குவதற்கான மற்ற வழிகள் உங்களுக்கு கிடைத்துள்ளது.

ஆதியோகியின் பல பெயர்கள், அவரது விஷுத்தியுடன் தொடர்புடையதாக இருக்குமளவுக்கு, பல வழிகளிலும் அவர் அதன் ஒரு பிரதிநிதியாக இருக்கிறார். விஷுத்தியின் ஒட்டுமொத்த உருவமாகவே பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அவர் விஷகண்டன், நீலகண்டன் போன்ற மற்ற பல பெயர்களால் அழைக்கப்படுகிறார். ஆதியோகி அவ்வாறு அழைக்கப்படுவதற்கு, அதுதான் அவரது ஒரே தன்மை என்பது காரணம் அல்ல, ஆனால் மக்கள் அவர்களது புரிதலைக் கடந்திருப்பது என்னவோ, அதைத்தான் அங்கீகரிக்கின்றனர்.

இது இப்படி உள்ளது: ஏசுநாதர் என்று கூறினால், அவர் என்னவெல்லாம் செய்தார் என்று நமக்குத் தெரியாது, அவர் என்ன கூறினார், என்ன செய்தார் என்பதை அவர்கள் பதிவு செய்யாமல் இருக்கலாம், ஆனால் ஏசு என்று கூறினாலே, முதல் விஷயமாக “அவர் நீரின் மீது நடந்தார்” என்றுதான் மக்கள் நினைப்பார்கள். அதேபோல், மக்கள் சாத்தியமில்லாததாக அல்லது வழக்கமான திறனைக் கடந்ததாகக் கருதிய விஷயங்களை, ஆதியோகி அல்லது சிவன் செய்ததால் பிரபலமாக இருக்கிறார். அவரது விஷுத்தி திறன்களுக்காக மக்கள் அவரை அங்கீகரிக்கத் தொடங்கினார்கள்; அவரது மற்ற திறன்கள் மக்களின் கவனத்தை எட்டாத அளவுக்கு மிகவும் சூட்சுமமாக இருந்தன.

மக்கள் அவர்களது புரிதலில் சாதாரணமானது என்று கருதியவற்றைக் கடந்த, வேறு ஏதோவொன்றை எதிர்பார்த்தனர் – வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதென்றால், அவர்கள் “விசித்திரமான” ஏதோவொன்றை எதிர்பார்த்தனர். விஷுத்தி சாதனாவுக்கு மக்களை உட்படுத்தினால், “விசித்திரமானவர்கள்” என்று மற்றவர்களால் புரிந்துகொள்ளப்படும் பல தனிமனிதர்கள் இருப்பார்கள்.

ஒரு சமூகத்தில், குழந்தைகள் பிறந்த பிறகு, அவர்களது மூக்கைத் துண்டிப்பதால் அது பிராணவாயுவின் கிரகிப்பை 22% அதிகப்படுத்தி, ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்தும் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் ஒரு “புனித பாரம்பரியம்” இருந்ததாக வைத்துக்கொள்வோம். அப்படிப்பட்ட ஒரு சமூகத்தில் ஒரு நபர் நன்கு பொருந்திய மூக்குடன் தோன்றினால், அவர் ஒரு விசித்திரமான நபராகத்தான் பார்க்கப்படுவார்.

ஒருவரது விஷுத்தி செயல்பாட்டுக்கு வந்தால், சாதாரணம் என்று மற்றவர்கள் கருதுவதைக் கடந்த சக்தியின் திறன்களை அது வெளிப்படுத்துகிறது. நம்மைச் சுற்றிலும் சூழ்நிலைகளில் பரிமாற்றம் செய்வதற்கும், மாற்றம் ஏற்படுத்துவதற்கும், விஷுத்தியின் ஒரு குறிப்பிட்ட திறமை அத்தியாவசியமானது. ஆனால், ஒருவர் விஷுத்தியில் ஒருமுனைப்பாக இருந்தால், சமூகக் கட்டமைப்புக்குள் பொருந்துவதற்கு சிறிது கடினமாக உள்ளது.

ஆதியோகியின் கதைகளை நீங்கள் கேட்டிருப்பீர்கள்: சில நேரங்களில் அவர் மிகவும் பிரகாசமாக, பிரம்மாண்டமாக, ஆண்தன்மையின் ஒட்டுமொத்த உருவகமாக இருக்கிறார்; வேறு சில நேரங்களில் அவர் விசித்திரமாக, பித்தனாக, மற்றும் வெவ்வேறு நிலைகளில் இருக்கிறார். மக்கள் அவரை விஷுத்தியில் பார்த்தபோது, அவர் விசித்திரத்திலும் விசித்திரமாக, எரியூட்டும் மயானத்தில் இருந்தார். அவரைச் சுற்றிலும் கணங்களும், எல்லாவிதமான உயிர்களும் இருந்தன, ஏனென்றால் விஷுத்தி செயல்படத் துவங்கும் கணத்திலேயே, உடலற்ற உயிர்கள் இயல்பாகவே உங்களை நோக்கி நகரும்.

தியானலிங்கத்தை நாம் பிரதிஷ்டை செய்துகொண்டிருந்தபோது, நான் மக்களை வெவ்வேறு சக்கரங்களுக்காக தயாரித்துக்கொண்டிருந்தேன், ஆனால் விஷுத்தி, என்னால் ஒருவரையும் பயிற்றுவிக்கமுடியாத ஒரு அம்சமாக இருந்தது, ஏனென்றால் எங்களுக்கு இருந்த நேரக் கட்டுப்பாட்டினால் ஒரு விரைவான மாற்றத்துக்குத் தேவைப்பட்ட போதிய “விசித்திரமான” ஒருவரும் எனக்குக் கிடைக்கவில்லை. ஆகவே, விஷுத்தியில் ஒரு குறிப்பிட்ட நிலைக்கான வலிமையடைந்து, ஒருவிதமான உடலற்ற உயிராக இருந்த யோகியைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள நான் தீர்மானித்தேன்.

அந்த இரவில் ஏறக்குறைய 400 பேர் கூடியிருந்தனர். நாங்கள் செயல்முறையை துவங்கிய கணமே, ஒரு குறிப்பிட்ட நாகப்பாம்பு இந்தக் கூட்டத்தில் யாரும் கவனிக்காதவாறு எப்படியோ ஊர்ந்துவந்து, ஏதோ ஒரு விஷயம் செய்வதற்காக நான் செய்திருந்த ஒரு சிறிய குழியில் அமர்ந்துகொள்ள வந்தது. அவன் என்னுடன் இலவசமாக பயணிப்பதற்கு முயற்சிப்பதாக எனக்குத் தோன்றியது. நான் அவனை எடுத்து, ஒரு பைக்குள் இட்டு, ஒருவரை அழைத்து, அவனை காட்டுக்கு எடுத்துச் சென்று அங்கேயே விட்டுவிடுமாறு கூறினேன். அவர்களும் நான் கூறியபடி செய்தனர். அடுத்த சில மணி நேரங்களில், மீண்டும் அவன் அதே குழியில் அமர்ந்திருந்தான். அவன் அங்கிருப்பதை விரும்பினான், ஏனென்றால் அங்கிருந்த சக்தி சூழலை அவன் தனக்கான வாய்ப்பாகப் பார்த்தான்.