நந்தியும், மகாசூலமும் ஒரே நோக்கத்தைப் பூர்த்தி செய்வதற்காக இங்கே உள்ளன.

அறிவியல், குறியீடு, கலாச்சாரம், மனித உணர்ச்சி, அனைத்தும் ஒன்றாகப் பின்னிப்பிணைந்திருக்கும் ஒரு நாகரீகம் இது. ஒரு காளை ஏன் அணுகும் வழியாக இருக்கப்போகிறது? நீங்கள் அவரது அமர்ந்த நிலையைப் பார்த்தால், அவர் கூர்கவனத்துடன், ஆனால் காத்துக்கொண்டு இருக்கிறார். மக்கள் கோவிலுக்கு உள்ளேயும், வெளியேயும் செல்வார்கள், ஆனால் அவர் ஒருபோதும் வேண்டுகோள் எதுவும் இல்லாமல் காத்துக்கொண்டுமட்டும் இருக்கிறார். ஆனால் உறங்கிக்கொண்டு இல்லாமல், சோம்பலாக இல்லாமல் – கூர்கவனத்துடனும், காத்துக்கொண்டும் இருக்கிறார். இதன் பொருள் என்னவென்றால், இங்கே கூர்கவனத்துடன் உங்களால் உட்காரமுடிந்தால், காத்துக்கொண்டு, குறிப்பாக எதற்காகவும் இல்லாமல், எதுவும் நிகழத் தேவையில்லாமல், எப்படிக் காத்திருப்பது என்பதுமட்டும் உங்களுக்குத் தெரிந்தால், அப்போது நீங்கள் தியானத்தன்மை அடைந்துவிட்டீர்கள்.

ஒரு உயிரானது ஒரே நேரம் தீவிரமாகவும், தளர் நிலையாகவும் இருந்தால், அது இயற்கையாகவே தியானத்தன்மையாக இருக்கிறது. முக்கியமாக, தியானத்தன்மையுடன் இருப்பது என்றால், உங்களது உடல்ரீதியான மற்றும் மனரீதியான செயல்முறைகளைக் கடந்து நீங்கள் எழுகிறீர்கள். உடல் மற்றும் மனதின் வடிவில் நாம் சேகரித்தது என்னவோ, அதன் விளைவுதான் உடல்ரீதியான மற்றும் மனரீதியான செயல்முறைகள். இந்த இரண்டு செயல்முறைகளும் ஞாபகத்தின் அடிப்படையிலானவை. ஞாபகம் இல்லையென்றால், இந்த உடல் இயங்கமுடியாது. ஞாபகம் இல்லையென்றால், இந்த மனம் இயங்கமுடியாது. இந்த உடல், இந்த வடிவத்தை எடுத்திருப்பது ஏனென்றால் அதற்கு பரிணாமவியல் ஞாபகம், மரபியல் ஞாபகம், மற்றும் வேறு வடிவிலான விழிப்புணர்வு மற்றும் விழிப்புணர்வில்லா ஞாபகமும் உள்ளது. நாம் சுமந்திருக்கும்  ஒரு விதமான ஞாபகத்தின் காரணமாகத்தான், ஒவ்வொரு உடலும் அதற்கே உரிய தனிப்பட்ட இயல்பைக் கொண்டுள்ளது. இந்த ஞாபத்திற்கு, கர்மவினை என்கிற மற்றொரு வார்த்தை உள்ளது.

நீங்கள் கவனம் அல்லது தீவிரமடைந்து, அதே நேரத்தில் இளைப்பாறலாக இருந்தால், நீங்கள் தியானத்தன்மை அடைந்து, அடிப்படையில் கர்மவினையாகிய சேகரிக்கப்பட்ட குவியலைக் கடந்து மேலெழுகிறீர்கள். அதன்பிறகு, கர்மப்பிணைப்பு என்பது இன்னமும் இருந்துகொண்டிருந்தாலும், உங்கள் மீது ஆட்சி செலுத்துவதில்லை.