வல்லமையை நோக்கிய பயணம்:  ஆட்டோபைலட்டை தவிர்ப்பதன் முக்கியத்துவம்

நமது கட்டுப்பாட்டில் இல்லாத பல விஷயங்கள் உள்ளன. அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழலை நான் சென்னையில் ஒரு மாநாட்டுக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தபொழுது சந்தித்தேன். அது வேறொருவருடைய கார் என்பதுடன், அவர்கள் தங்களுக்கென்று ஒரு ஓட்டுனர் வைத்திருந்தனர். நான் கார் ஓட்டுவேன் என்று கூற விரும்பாமையால், பின் இருக்கைக்குச் சென்று அமர்ந்தேன். ஆனால், விலைமதிப்புள்ள காரில் கீறல் ஏற்பட்டுவிடும் பயத்தினாலோ என்னவோ, அந்த ஓட்டுனர் குறைந்த வேகத்தில் ஓட்டிச் சென்றுகொண்டிருந்தார்.

இந்த 40 வருடங்களில், ஒரு நிகழ்ச்சிக்குக்கூட நான் தாமதமாகச் சென்றதில்லை. ஆனால் இந்த சூழலில், நிமிடங்கள் கரைந்துகொண்டிருந்தன, மற்றும் இந்த ஓட்டுனர் அவருக்கு உரிய வேகத்திலேயே சென்றுகொண்டு இருந்தார். ஒரு இடத்தில் போக்குவரத்து சிக்னல் வந்தபோது, நான் காரிலிருந்து உடனடியாக இறங்கி, ஓட்டுனரின் கதவைத் திறந்துவிட்டு, அவரைப் பின்னால் அமருமாறு கூறினேன். அதன்பிறகு, நானே ஓட்டினேன்.

மும்பை குண்டுவெடிப்பு நடந்த நாள் முதற்கொண்டு, ஒவ்வொரு ஹோட்டலிலும் பாதுகாவலர்கள் இருக்கின்றனர். அவர்களுள் பெரும்பாலானவர்களுக்கு அவர்கள் எதைத் தேடுகின்றனர் என்பது தெரியாது. அவர்கள் சுற்றி பார்த்துவிட்டு, ஒரு கண்ணாடியைக் காண்பிக்கின்றனர், பிறகு சென்றுவிடுகின்றனர். அன்று, எனக்கு முன்பாக, ஒரு கார் உள்ளே சென்றது, கேட் கீழிறங்குவதற்கு முன், நான் பாய்ந்து முன்னேறிச் சென்றேன். இதனை எதிர்பார்க்காத பாதுகாவலர் விசிலை வேகமாக ஊதுவதும், காருக்குப் பின்னால் ஓடிவருவதுமான விஷயங்களைப் பதட்டமாகச் செய்துகொண்டிருந்தார். நான் நேராக ஹோட்டலின் போர்ட்டிகோவில் காரை நிறுத்திவிட்டு, மாநாட்டுக்குக்கு ஓடினேன், சரியான நேரத்தில் அங்கு சென்று, ஒன்றரை மணி நேரம் உரையாற்றினேன்.

நான் ஹோட்டலுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருக்கையில், சில பத்திரிக்கையாளர்கள் அங்கு இருப்பதை கவனித்தேன். நான் திரும்பி வந்தபோது, அவர்கள் அங்கேயே காத்துக்கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் கூறினார்கள், “பண்டைய காலங்களில், யோகிகள் நடப்பது வழக்கமாக இருந்தது. இப்போது நீங்கள் கார் ஓட்டுகிறீர்கள்!” நான் பதிலளித்தேன், “ பண்டைய காலங்களில், அனைவரும் நடந்தனர். யோகிகள் மற்றவர்களைவிடச் சற்று சிறப்பாக நடந்தனர். இப்போது அனைவரும் கார் ஓட்டுகின்றனர், ஒரு யோகி அவர்களைவிடச் சற்று சிறப்பாக ஓட்டுகிறார்.”

இப்படிப்பட்ட கேள்விகள் எழுவது ஏனென்றால் ஆன்மீகம் என்பது ஒரு வகையான இயலாமை என்ற இந்த பிம்பத்தை, கடந்த 200 அல்லது 300 ஆண்டுகளில் நாம் உருவாக்கியுள்ளோம். நீங்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட விதத்தில் அமர்ந்தால்தான், ஆன்மீகத்தன்மை கொண்டவராகக் கருதப்படுகிறீர்கள். ஆனால் இந்த நாட்டின் வரலாற்றினை நீங்கள் திரும்பிப் பார்த்தால், நீங்கள் வணங்குபவர்கள்- அது ராமனாக, கிருஷ்ணனாக, சிவனாக, முனிவர்களாக அல்லது துறவிகளாக இருக்கலாம் – அவர்கள் அனைவரும் எப்போதும் யுத்தத்துக்கு ஆயத்த நிலையில் இருந்ததை நீங்கள் பார்ப்பீர்கள். இது ஏனென்றால், அந்த நாட்களில், அவர்கள் வாழ்ந்திருந்த வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியாக அது இருந்தது. ஆன்மீகம் ஒரு இயலாமை அல்ல – அது ஒரு மனிதருக்கு இருக்கக்கூடிய மிக உயர்ந்த நிலையிலான வல்லமை.