ମହାକାଳେଶ୍ବର ଜ୍ୟୋତିର୍ଲିଙ୍ଗ ମନ୍ଦିର : ଯାହା ଏହି ଶିବଲିଙ୍ଗ ଙ୍କୁ ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିଦେଇଥାଏ ତାହା ପ୍ରକୃତ ରେ କଣ ?

ମହାକାଳେଶ୍ବର ଜ୍ୟୋତିର୍ଲିଙ୍ଗ ମନ୍ଦିର : ଗଠନ ଓ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱ

ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଆକ୍ରମଣ କଲେ, ଚନ୍ଦ୍ରସେନା ଶିବଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ ଏବଂସେ ମହାକାଳ ରୂପରେ ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କୁ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଉପାୟରେ ଗ୍ରହଣ କଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଅସୁବିଧାରୁ ମୁକ୍ତି ଦେଲେ ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା ଏବଂ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରସାର ଜାରି ରଖିପାରିବେ ।

ମହାକାଳେଶ୍ବର ଜ୍ୟୋତିର୍ଲିଙ୍ଗ : ଲିଙ୍ଗ ଶକ୍ତି

ଯଦିଓ ମୁଁ ସାଧାରଣତଃ ମନ୍ଦିର କୁ ଯାଇନଥାଏ, ତଥାପି ମୁଁ ଉଜ୍ଜୟିନୀ ର ମହାକାଳେଶ୍ୱର ଜ୍ୟୋତିର୍ଲିଙ୍ଗକୁ ଯାଇଥିଲି । ମନ୍ଦିର ଟି କୁ ବିଭିନ୍ନ ଉପାୟରେ ଭଙ୍ଗାରୁଜା କରାଯାଇଛି। ଆକ୍ରମଣକାରୀମାନେ ମନ୍ଦିରଟିକୁ ସମୁର୍ଣ୍ଣ ଭାଙ୍ଗିଥିଲେ ଓ ଦୁଇ ତିନି ଥର ତାହାର ପୁନଃନିର୍ମାଣ ହୋଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ତଥାପି, ଯଦି ଆପଣ ସେଠାରେ ବସିବେ, ତେବେ ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ଧରି ସେଠାରେ ବସିଥିବା ଏହି କ୍ଷୁଦ୍ର ସ୍ୱରୂପ, କେବଳ ଏକ ଛୋଟ ପଥର ଖଣ୍ଡ, ଯାହା ଆପଣଙ୍କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ବିସ୍ଫୋରିତ କରିଦେବ। ଏହା ଏମିତି ଭାବେ ସ୍ପନ୍ଦିତ, ସତେ ଯେମିତି ଗତକାଲି ତିଆରି ହୋଇଥିଲା। ଯଦି ଆପଣ କିପରି କରିବାକୁ ହୁଏ ଜାଣନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ଶରୀର ବ୍ୟବସ୍ଥାର ସଂରଚନାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପୁନର୍ଗଠନ କରିପାରିବେ ଏବଂ ସେହି ପରି ଲିଙ୍ଗଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଆପଣଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ପୁନଃ କୁଣ୍ଡଳୀକୃତ କରିପାରିବେ ।

ମହାକାଳ ମନ୍ଦିର ଓ ସେଠାରେ ପ୍ରାଣପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ପବିତ୍ର ଲିଙ୍ଗ ପଅଭୂତପୂର୍ବ ଅଟନ୍ତି । ଏହା ଆପଣଙ୍କୁ ଆପଣଙ୍କ ମୌଳିକ ଅସ୍ତିତ୍ବ କୁ ଦୋହଲାଇ ଦେବ । ଏହା ଏକ ଅବିଶ୍ୱସନୀୟ ପ୍ରାଣପ୍ରତିଷ୍ଠା, ଯାହା କେବଳ ଆପଣଙ୍କୁ କୌଣସି ଉପାୟରେ ମୁକ୍ତି ଦେବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ କରାଯାଇଛି। ।ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ସେ ଉଭା ହୋଇଛନ୍ତି ,ଏକ ନିରୁତା ସ୍ପଷ୍ଟତା ର ସହିତ ,ସେଥିରୁ ଏକ ନିର୍ଦିଷ୍ଟ ପ୍ରକାରର ସୌରଭ ଆସେ । ଏହି ମନ୍ଦିର ଭିତରକୁ ଯିବା ନିମନ୍ତେ ଜଣେ ଉତ୍ତମରୂପେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବା ଦରକାର କାରଣ ଏହା ଅତ୍ୟଧିକ ଶକ୍ତିର ସ୍ଥଳ ଅଟେ, ଏବଂ ଏହା ଦୁର୍ବଳ ହୃଦୟଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହେଁ।

ପ୍ରତିଦିନ ମହାକାଳଙ୍କୁ ଯାହା ଅର୍ପଣ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ତାହା ହେଉଛି ଶ୍ମଶାନର ସତେଜ ଭସ୍ମ କାରଣ ଏହା ହିଁ ତାଙ୍କର ପସନ୍ଦ ଏବଂ ଏହାହିଁ ତାଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ଭାବେ ସକ୍ରିୟ ରଖେ ଯେପରି ଆଜିଯାଏ ରହିଛି। ଏହା କେବଳ ଏକ ସାଂସ୍କୃତିକ ଦିଗ ନୁହେଁ। ଏଥିରେ ଏକ ବିଜ୍ଞାନ ରହିଛି। ଅନୁଭବଗତ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ଶ୍ମଶାନରୁ ଆସିଥିବା ଭସ୍ମ ଓ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଭସ୍ମ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଅଦ୍ଭୁତ। ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟା ଜାରି ରହିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାରଣ ଏହା ହେଉଛି ମହାକାଳଙ୍କର ଗୁଣ ।ଏହି ମହାକାଳ ରୂପର ଉପସ୍ଥିତି ଏମିତି ଯେ, ଯେବେ ଆପଣ ସେଠାକୁ ଯାଆନ୍ତି ସବୁ କିଛି ପୋଡ଼ି ପାଉଁଶ ହୋଇଯାଇଥାଏ। ଅର୍ଥାତ୍ ଆପଣ ଭୌତିକ ସ୍ତରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି। ଏହା ଆପଣଙ୍କୁ ଆପଣଙ୍କର ପରମ ମୁକ୍ତି ଆଡକୁ ପ୍ରେରିତ କରେ । ଯଦି ଆପଣ ଏହାକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତେବେ ଧ୍ୟାନଲିଙ୍ଗରେ ମହାକଳାଙ୍କର ଏକ ଆୟାମ ରହିଛି ।

କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ ଏପରି ଭାବରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ଯେ ଏହା କେବଳ ପିପାସୁ ଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଉପଲବ୍ଧ । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆପଣ ଏହାକୁ ଗମ୍ଭୀର ଭାବରେ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଯଦି ଆପଣ ପ୍ରକୃତ ରେ କଷ୍ଟ ସହି ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ଚାଁହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଆପଣ ଦୁର୍ବଳ ହୃଦୟର ନୁହଁନ୍ତି, ତେବେ ମହାକଳା ମନ୍ଦିର ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ।

ଶିବଙ୍କ ମହାକଳା ରୂପ: ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ଓ ସଞ୍ଜୀବିନୀ ମନ୍ତ୍ରର କାହାଣୀ

ଶିବଙ୍କର ବିଭିନ୍ନ ରୂପ ମଧ୍ୟରୁ 'କାଳ' ବା ମହାକାଳ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଭୟଙ୍କର ରୂପ । ମହାକାଳ ରୂପରେ ସେ କାଳ ବା ସମୟର ଦେବତା। ଯେଉଁମାନେ ମୁକ୍ତି ବା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ଆୟାମ, ଯାହାଙ୍କୁ ଆମେ ମହାକାଳ ବୋଲି କହିଥାଉ, ତାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମହତ୍ଵପୁର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ ।

ଥରେ ଏମିତି ହୋଇଥିଲା ଯେ ସମସ୍ତ ଅସୁରମାନଙ୍କର ଗୁରୁ ଥିବା ମହାନ ଋଷି ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ, ଶିବଙ୍କ ଆରାଧନାରେ ଅତ୍ୟଧିକ ତପସ୍ୟା କରିଥିଲେ ଏବଂ ଶିବଙ୍କୁ ଆବିର୍ଭାବ ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା । ସେ ଆବିର୍ଭାବ ହେବା ପରେ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ଅମରତ୍ୱ ମାଗିଥିଲେ। ଶିବ କହିଲେ, "ତାହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ। ଯାହା ଜନ୍ମ ହୁଏ ତାକୁ ମରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଆଉ କିଛି ମାଗନ୍ତୁ। ଏହାପରେ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ କହିଲେ, "ମୋତେ ପୁନରୁଦ୍ଧାର ର ଶକ୍ତି ଦିଅନ୍ତୁ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ମୁଁ ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାରର କ୍ଷତ କିମ୍ବା ରୋଗକୁ ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରିପାରିବି। ଶିବ ଚରମ ଚିକିତ୍ସାକାରୀ, ସମସ୍ତ ଜଡିବୁଟି ଓ ଔଷଧର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ସେ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ସଞ୍ଜୀବିନୀ ମନ୍ତ୍ର ଦେଇଥିଲେ, ଯାହା ଲୋକଙ୍କୁ ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାର ରୋଗ, କ୍ଷତ କିମ୍ବା ଆଘାତରୁ ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରିବାର ମନ୍ତ୍ର ଥିଲା ।

ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଖ କୁ ଏହି ସଞ୍ଜୀବିନୀ ମନ୍ତ୍ର ଆସିବା ପରେ ଅସୁରମାନେ ଅତ୍ୟଧିକ ସାହସିକ ହୋଇ ଦେବତା ଓ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯୁଦ୍ଧ କରିଥିଲେ । ଯେ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଗମ୍ଭୀର କ୍ଷତ ସହ ଯୁଦ୍ଧରେ ପଡିଥିବା ସମସ୍ତ ଅସୁରଙ୍କୁ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ସଞ୍ଜୀବିନୀ ମନ୍ତ୍ର ରେ ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରିଥିଲେ । ଶେଷରେ, ଅସୁରମାନଙ୍କ ସେନା ଜଣେ ବି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ନ ହରାଇ ଯୁଦ୍ଧ ଜାରି ରଖିପାରିଲା ।

ଦେବତାମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଚିନ୍ତିତ ହେଲେ ଏବଂ ଅନୁଭବ କଲେ ଯେ ଏହା ଏକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅନୈତିକ ଯୁଦ୍ଧ କାରଣ ସେମାନେ ଯେତେ ଯୁଦ୍ଧ କଲେ ମଧ୍ୟ ଅସୁରମାନେ ମରିଲେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଦେବତାମାନେ ମରିଯାଉଥିଲେ । ସମାନେେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଗଲେ, ଯିଏ ଶିବଙ୍କ ସହ ଆଲୋଚନା କଲେ ଏବଂ କହିଲେ, "ଆପଣ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଏଭଳି ଶକ୍ତି ଦେଇଛନ୍ତି। ଆପଣ ହିଁ ତାଙ୍କୁ ମାରିବା ଦରକାର । ନଚେତ୍ ଦୁନିଆରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅସନ୍ତୁଳନ ଦେଖାଦେବ। ଦେବତାମାନଙ୍କ ଉପରେ ଅସୁରମାନଙ୍କର ଅନ୍ୟାୟୋଚିତ ବର୍ଚ୍ଚସ୍ବ ରହିଛି। ଶିବ କହିଲେ, “ତାଙ୍କୁ ମାରିବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବି।”

ଦେବ ଓ ଅସୁରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରଣ କରିବା ସହ ସମସ୍ତ ଅସୁରଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଆଘାତ ଓ କ୍ଷତରୁ ମୁକ୍ତି ଦେଉଥିଲେ । ତା'ପରେ ଦିଗନ୍ତରେ ଏକ ଭୟାନକ ପ୍ରାଣୀ, କୃତିକା ନାମକ ଏକ ଭୟାବହ ପ୍ରାଣୀ ଭୟଙ୍କର ରୂପରେ ଆସିଲା । ସେ ଶିବଗଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନ୍ୟତମ ଥିଲେ । ସେ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ନିଜ ଗର୍ଭକୁ ଶୋଷିନେଲେ, ଯେଉଁଠାରେ ସେ ଭ୍ରୂଣ ଭାବରେ ରହିଗଲେ । ସେ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଦେବତା ଏବଂ ଅସୁରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ତୁଳନ ସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଥିଲା। ବ୍ରହ୍ମା ଅତି ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଭାବୁଥିଲେ ଯେ କେବଳ ମହାକାଳ ହିଁ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଏହା କରିପାରିବେ, ଯେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ନ ମାରି ସେ ନିଜ ଜୀବନକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରିବେ । ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ କୃତିକା ଗର୍ଭରେ ରହିଲେ ଏବଂ ସଞ୍ଜୀବିନୀ ମନ୍ତ୍ର ନପୁଂସକ ହୋଇଗଲା । ଅର୍ଥାତ୍ ମହାକଳା ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଇଁ ସମୟକୁ ସ୍ଥିର କରିଦେଇଥିଲେ, ଯାହାଫଳରେ ସେ ଆଗକୁ ବଢି ପାରିନଥିଲେ ।

ମହାକାଳେଶ୍ୱର ମନ୍ଦିର ହିଁ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଉଜ୍ଜୟିନୀକୁ ପ୍ରକୃତ ରୂପେ "ଜିଏମଟି" କରିଥିଲା!

ଇଂରେଜମାନେ ଭାରତକୁ ଆସି ଗ୍ରୀନ୍ୱିଚ୍ ମିନ୍ ଟାଇମ୍କୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତର କରିବା ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ଭାରତରେ ଥିବା ମହାକାଳେଶ୍ୱର ଲିଙ୍ଗ ବହୁ ହଜାର ବର୍ଷ ଧରି ସମୟର କେନ୍ଦ୍ର ବିନ୍ଦୁ ଥିଲେ । ଏହା ଥିଲା ଦୁନିଆର ମଧ୍ୟମ ସମୟ କାରଣ ଏଠାରେ ହିଁ ସମୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଥିଲା । ତେଣୁ ସେମାନେ ସେଠାରେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦେବତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କରିଥିଲେ, ଯାହାଙ୍କୁ ମହାକାଳ କୁହାଯାଏ । ଯୋଗ ବିଜ୍ଞାନରେ ଆମେ ଦେଖୁଛୁ ଯେ କେବଳ ସମୟ ଅଛି, ନାହିଁ । ମହାକାଶ ହେଉଛି ସମୟର ପରିଣାମ । ଯଦି ସମୟ ନଥାନ୍ତା, ତେବେ ନଥାନ୍ତା। ମହାକାଶ ହେଉଛି ଏକ ଭ୍ରମ ଯାହା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି କାରଣ ଆମେ ଆମର ଭୌତିକ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଜଡିତ । ଯଦି ଆପଣ ନିଜର ଶାରୀରିକ ପ୍ରକୃତି ଠାରୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୁଅନ୍ତି, ତେବେ ହଠାତ୍ ସମୟ ନଥିବ, ଏବଂ ଫଳସ୍ୱରୂପ, କୌଣସି ସ୍ଥାନ ବି ନଥିବ।

ଆମର ଉଭୟ ସମୟ ଏବଂ ସ୍ଥାନ ପାଇଁ ଏକ ସାଧାରଣ ଶବ୍ଦ ଅଛି । ଏହାକୁ ଆମେ କାଳ କହିଥାଉ। କାଳର ଅର୍ଥ ସମୟ ଏବଂ କାଳର ଅର୍ଥ ଶୂନ୍ୟତା । ଶୂନ୍ୟତାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ସ୍ଥାନ । ଯେତେବେଳେ ଆମେ କହିଥାଉ ଯେ ହଲ୍ ଖାଲି ଅଛି, ଏହାର ଅର୍ଥ ଏଠାରେ ଜାଗା ଅଛି । ହଲ୍ ଭର୍ତ୍ତି ହେଲେ ଆମେ କହିଥାଉ ଯେ ଏଠାରେ ଜାଗା ନାହିଁ। ଏହାକୁ ଆମେ ସରଳ ଢଙ୍ଗରେ ଏହିପରି ବୁଝୁ । କିନ୍ତୁ ସମାନ ଶବ୍ଦ ଉଭୟ ସମୟ ଏବଂ ସ୍ଥାନ ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ କାରଣ ସମୟ ଦ୍ୱାରା ମହାକାଶ ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଏ । ଯଦି ସମୟ ରହିବ ନାହିଁ, କୌଣସି ସ୍ଥାନ ବି ରହିବ ନାହିଁ।

ଯୋଗରେ ଆମେ ସମୟକୁ ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଆୟାମରେ ଦେଖୁ: କାଳ ଓ ମହାକାଳ । ମହାକାଳ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସମୟ। ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ, ସମୟ ବିଷୟରେ ଆମର ଧାରଣା ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧି ପରି - ଗ୍ରହର ଆବର୍ତ୍ତନ ଗୋଟିଏ ଦିନ, ଚନ୍ଦ୍ରର ପରିକ୍ରମଣ ଏକ ମାସ, ପୃଥିବୀର ପରିକ୍ରମଣ ଏକ ବର୍ଷ ଇତ୍ୟାଦି । କିନ୍ତୁ ମହାକାଳ ବା ବୃହତ୍ତର ସମୟର କୌଣସି ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧି ନାହିଁ।

ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧି ଭୌତିକ ଗୁଣରୁ ହୋଇଥାଏ । ଭୌତିକ ଗୁଣ କାରଣରୁ ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁ, ଯାହା କିଛି ଘଟେ ତାହାର ଆରମ୍ଭ ଓ ସମାପ୍ତି ଦିଗରେ ସମୟ ଥାଏ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରମାଣୁ, ଇଲେକ୍ଟ୍ରୋନ ଏବଂ ପ୍ରୋଟନର ଏକ ବୟସ ଥାଏ । ଏପରିକି ଗ୍ରହ, ସୌରମଣ୍ଡଳ ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଏକ ଯୁଗ ରହିଛି। କେତେବେଳେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ଶେଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। ଏହା ଏକ ବିସ୍ଫୋରଣ ହେବ ନା ଏହା କ୍ରମଶଃ ବିଲୁପ୍ତ ହେବ ତାହା ଆମେ ବିତର୍କ କରିପାରିବା । କିନ୍ତୁ ଭୌତିକତା ସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ। ଏହା ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଏବଂ ଶେଷ ହୁଏ । ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ସାଧାରଣତଃ ସମୟକୁ ସେହି ଅର୍ଥରେ ଦେଖିଥାଉ। କିନ୍ତୁ ଚକ୍ରୀୟ ପ୍ରକୃତି ବାହାରେ ସମୟ ଅଛି । ଏହାକୁ ଆମେ ମହାକାଳ ବୋଲି କହିଥାଉ।

ମହାକାଳେଶ୍ବର ଲିଙ୍ଗ ଓ ମୁକ୍ତି

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସାଧକଙ୍କ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆକାଂକ୍ଷା ହେଉଛି ମୁକ୍ତି ବା ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି, ଅର୍ଥାତ୍ ଆପଣ ଭୌତିକ ମାର୍ଗକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ଅର୍ଥାତ୍, ଆପଣ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଚକ୍ରୀୟ ପ୍ରକୃତିକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଚକ୍ରୀୟ ପ୍ରକୃତିକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା ର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଜୀବନର ପୁନରାବୃତ୍ତି ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା । ଜୀବନର ପୁନରାବୃତ୍ତି ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା ର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆପଣ କିଏ ତାହାର ବାଧ୍ୟତାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା । ବାଧ୍ୟବାଧ୍ୟକତା ଭିତରୁ ଜାଗତିକ ଚେତନା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ଯାତ୍ରା ।

ଯଦି ଆପଣ ବାଧ୍ୟତାରୁ ସଚେତନାତା ଆଡକୁ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ସମୟର ସୀମିତ ଅନୁଭୂତି, ଯାହା ଭୌତିକ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଚକ୍ରୀୟ ଗତିର ଏକ ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି, ତାହାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଯଦି ଆପଣ ଶାରୀରିକତା କିମ୍ବା ଶାରୀରିକତାର ସୀମିତତା ବିନା ସମୟକୁ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି, ତେବେ ଆମେ ସେହି ସମୟକୁ 'ମହାକାଳ' କହିଥାଉ । ମହାକାଳ ହେଉଛି ସେହି କୋଳ ଯାହା ଉପରେ ସୃଷ୍ଟି, ପଦାର୍ଥର ଏକ ଅଳ୍ପଜ ସଂଖ୍ୟା/ପରିପ୍ରକାଶ ମାତ୍ର। ।ମହାକାଳ ହେଉଛି ସେହି କୋଳ ଯାହା ଉପରେ ସୃଷ୍ଟି ପଦାର୍ଥ ମାନଙ୍କ ର ପରିପ୍ରକାଶ କରିଥାଏ ।

ଗ୍ୟାଲେକ୍ସି/ଅକାଶଗଙ୍ଗା ଗୁଡ଼ିକ ବିଶାଳ, କିନ୍ତୁ ତଥାପି, ସେମାନେ ସୃଷ୍ଟିର କ୍ଷୁଦ୍ର ଚିହ୍ନ; ବାକି ସବୁ ଖାଲି ସ୍ଥାନ। ପରମାଣୁର ୯୯ ପ୍ରତିଶତ କିମ୍ବା ତା'ଠାରୁ ଅଧିକ ଶୂନ୍ୟତା ଅଟେ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ମହାକାଳ।

ଯଦିଓ ପରମାଣୁ ଚକ୍ରୀୟ ଗତିରେଥାଏ ତେବେ ୯୯ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଶୂନ୍ୟତା ଅଟେ । ବୃହତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ୯୯ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଶୂନ୍ୟତା ରହିଛି। ବିଶାଳ ଗ୍ୟାଲେକ୍ସି/ଅକାଶଗଙ୍ଗା ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧିରେ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ତାହାର ୯୯ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଶୂନ୍ୟତା ଅଟେ । ତେଣୁ ମହାକାଳ କୋଳରେ ହିଁ ସୃଷ୍ଟି ସଂଗଠିତ ହୋଇଥାଏ। ଯଦି ଆପଣ ସୃଷ୍ଟିର ସୀମିତ ଚିହ୍ନ ସହିତ ଜଡିତ ଅଛନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ସମୟକୁ ଏକ ଚକ୍ରୀୟ ଗତି ଭାବରେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି । ଏହି ଦିଗକୁ ସଂସାର କୁହାଯାଏ - ଯାହାର ଅର୍ଥ ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧି ।

ଯଦି ଆପଣ ଏହାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରନ୍ତି, ତେବେ ଆମେ ଏହାକୁ 'ବୈରାଗ୍ୟ' ବୋଲି କହିଥାଉ। ଏହାର ଅର୍ଥ ଆପଣ ସ୍ୱଚ୍ଛ/ପାରଦର୍ଶୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଯଦି ଆପଣ ସ୍ୱଚ୍ଛ/ପାରଦର୍ଶୀ ଅଟନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ଆଲୋକ ବନ୍ଦ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଯଦି ଆପଣ ଆଲୋକକୁ ବନ୍ଦ ନ କରନ୍ତି, ତେବେ ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆପଣ ଜୀବନର ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ପ୍ରକୃତି କିମ୍ବା ଜୀବନର ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧିରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଯଦି ଆପଣ ଜୀବନର ଚକ୍ରୀୟ ଗତିବିଧିରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅନ୍ତି, ତେବେ ଆମେ କହିଥାଉ, 'ତୁମେ ମୁକ୍ତିରେ ଅଛ' ବା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୁକ୍ତି। ତେଣୁ ଯେଉଁମାନେ ମୁକ୍ତି ବା ନିରପେକ୍ଷ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆମେ ମହାକାଳ ବୋଲି ଯେଉଁ ଆୟାମକୁ କହୁଛୁ, ତାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ।