നടരാജൻ: പ്രാപഞ്ചിക നർത്തകനായ ശിവൻ
സദ്ഗുരു: ദൈവങ്ങൾ നൃത്തം ചെയ്യണമെന്ന് നിർബന്ധമുള്ള ഏക സ്ഥലമാണ് ഇന്ത്യ. അവർക്ക് നൃത്തം ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ അവർക്ക് ദൈവങ്ങളാകാൻ കഴിയില്ല! സൃഷ്ടിയുടെ പ്രതിഭാസത്തിന് നൽകാവുന്ന ഏറ്റവും അടുത്ത സാദൃശ്യം അത് ഒരു നൃത്തം പോലെയാണെന്നതാണ്. ആധുനിക ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞർ ഇത്തരം വാക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട് - സൃഷ്ടി ഒരു നൃത്തത്തിലാണെന്ന് തോന്നുന്നുവെന്ന് അവർ പറയുന്നു. ഒരു നൃത്തത്തെ ഉപരിതലത്തിൽ നിരീക്ഷിച്ചാൽ, സംഭവിക്കുന്നതിന് യാതൊരു യുക്തിഭദ്രതയും ഇല്ലെന്ന് തോന്നും. എന്നാൽ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കിയാൽ, മുഴുവൻ പ്രക്രിയയിലും ഒരു അഗാധമായ വ്യവസ്ഥയുണ്ട്.
ഉദാഹരണത്തിന്, ഇന്ത്യൻ ശാസ്ത്രീയ നൃത്തത്തിൽ, നർത്തകൻ വെറുതേ കൈകാലുകൾ ഓരോ വശത്തേക്കും ചലിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നിയേക്കാം. മേൽപ്പരപ്പിൽ, അതിൽ ഒന്നുമില്ലെന്ന് തോന്നും. എന്നാൽ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചാൽ, സംഭവിക്കുന്ന എല്ലാറ്റിനും വളരെ ആഴത്തിലുള്ള ഒരു പൊരുത്തമുണ്ട്. ആ പൊരുത്തം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ നൃത്തം ആസ്വദിക്കില്ലായിരുന്നു. കൈകാലുകൾ ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് യുക്തിരഹിതമാണെന്ന് തോന്നുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുക, എന്നാൽ നിങ്ങൾ വർണ്ണിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന എല്ലാറ്റിനും പൂർണ്ണമായ പൊരുത്തം ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നത് വർഷങ്ങളുടെ പരിശീലനവും പഠനവും ആവശ്യമുള്ള കാര്യമാണ്. നൃത്തത്തിന് ആ ജ്യാമിതീയ സൗന്ദര്യമുണ്ടെങ്കിൽ, കാണികൾക്ക് കഥ അറിയില്ലെങ്കിലും നൃത്തം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാകില്ലെങ്കിലും, അത് അവരെ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ സ്വാധീനിക്കും. വ്യത്യസ്ത മാനത്തിൽ, സംഗീതവും ഇങ്ങനെത്തന്നെയാണ്.
ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞരും ഈ നിഗമനത്തിലേക്ക് എത്തുന്നുണ്ട്. സൃഷ്ടി തികച്ചും യാദൃച്ഛികവും ആകസ്മികവുമായി തോന്നുന്നുവെങ്കിലും, സൂക്ഷ്മ നിരീക്ഷണത്തിൽ, എല്ലാം എങ്ങനെയോ സമന്വയിച്ചിരിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു. എല്ലാറ്റിനും ഒരു തരത്തിലുള്ള പൊരുത്തമുണ്ട്, അത് അവർക്ക് ഇപ്പോഴും കണ്ടെത്താൻ കഴിയുന്നില്ല. യോഗ സാധ്യമാകുന്നതിന്റെ ഏക കാരണം വ്യക്തിജീവിതവും സൃഷ്ടിയുടെ വിശാലമായ ആവിഷ്കാരവും തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തമാണ്. ആ പൊരുത്തം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ, നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നാകാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു. ആ പൊരുത്തം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഐക്യത്തിന് യാതൊരു സാധ്യതയും ഉണ്ടാകില്ലായിരുന്നു.
ശിവൻ എന്ന നടരാജനും ഭൗതികശാസ്ത്രവും
കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് വർഷങ്ങളായി ശാസ്ത്രത്തിൽ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന സിദ്ധാന്തങ്ങളിലൊന്നാണ് കൺസ്ട്രക്ടൽ തിയറി. ഒരു അണു, ഒരു മനുഷ്യൻ, ഒരു ആന അല്ലെങ്കിൽ ഈ പ്രപഞ്ചം - ഇവയുടെയെല്ലാം അടിസ്ഥാന രൂപകൽപ്പന ഒന്നു തന്നെയാണെന്ന് അവർ പറയുന്നു. സങ്കീർണതയിൽ മാത്രമാണ് വ്യത്യാസം.
യോഗയിൽ എപ്പോഴും പറഞ്ഞിട്ടുള്ള കാര്യമാണിത്. സൂക്ഷ്മലോകവും സ്ഥൂലലോകവും അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരേ രൂപകൽപ്പനയാണ്. ഇതിൽ നിന്നാണ് യോഗ പരിശീലനങ്ങൾ ആരംഭിച്ചത്. ഈ ജീവനെയും വ്യക്തിഗത അനുഭവത്തെയും പ്രപഞ്ചത്തെയും സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഘടകങ്ങളായ അണ്ഡവും പിണ്ഡവും ബ്രഹ്മാണ്ഡവും ഒരേ കാര്യത്തിന്റെ മൂന്ന് ആവിഷ്കാരങ്ങളാണെന്ന് അവർ പറഞ്ഞു. അവയെല്ലാം ഒരേ സമന്വയത്തിലാണ്. അത് ഒരേ രൂപകൽപ്പനയായതിനാൽ, നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നിനെ മറ്റൊന്നിലേക്ക് മാറ്റാൻ കഴിയും. അത് ഒരേ രൂപകൽപ്പനയായതിനാൽ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു കാരറ്റ് കഴിച്ച് അതിനെ ഒരു മനുഷ്യനാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയും.
പ്രപഞ്ചം പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിക്ക് നൽകാവുന്ന ഏറ്റവും അടുത്ത സാദൃശ്യവും വിവരണവും അത് ഒരു നൃത്തമാണെന്നതാണ്, കാരണം എല്ലാം യാദൃച്ഛികമായി തോന്നുന്നുവെങ്കിലും, അതിന് പിന്നിൽ പൂർണ്ണമായ സമരസവും സമന്വയവുമുണ്ട്. ഈ സമരസത്തെ കുറിച്ച് മിക്ക ആളുകൾക്കും ഉള്ള ആശയം വളരെ ബൗദ്ധികവും വിഭജനാത്മകവുമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, നല്ല പരിപാലനമുള്ള ഒരു ഉദ്യാനവും ഒരു വനവും എടുക്കാം. ഉദ്യാനം എന്നാൽ എല്ലാം നന്നായി പരിപാലിക്കപ്പെട്ടതാണ്. വനം എന്നാൽ അങ്ങനെയല്ല. എന്നാൽ മൂന്ന് മാസം ഉദ്യാനം ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നാൽ അത് ഇല്ലാതാകും. എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്ലാതെ ഒരു വനത്തിന് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ ജീവിക്കാൻ കഴിയും. അപ്പോൾ ഏതാണ് മികച്ച രീതിയിൽ നിലനിൽക്കുന്നത്?
ചിദംബരം ക്ഷേത്രത്തിൽ, നൃത്തത്തിന്റെ നാഥനായ ശിവനായ നടരാജനുണ്ട്. നടേശൻ അല്ലെങ്കിൽ നടരാജൻ ശിവന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട രൂപങ്ങളിലൊന്നാണ്. ഞാൻ സ്വിറ്റ്സർലൻഡിലെ CERN സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ- ഭൂമിയിലെ ഭൗതികശാസ്ത്ര ലബോറട്ടറിയാണത്, അവിടെയാണ് എല്ലാ ആറ്റം-സ്മാഷിംഗും നടക്കുന്നത് - പ്രവേശന കവാടത്തിന് മുന്നിൽ ഒരു നടരാജ പ്രതിമ ഞാൻ കണ്ടു, കാരണം അവർ ഇപ്പോൾ ചെയ്യുന്നതുമായി മനുഷ്യ സംസ്കാരത്തിൽ ഇതിനേക്കാൾ അടുത്തുനിൽക്കുന്ന മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന് അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
നടരാജൻ: പ്രാപഞ്ചിക നർത്തകൻ
സൃഷ്ടി ഒരു നൃത്തമായതിനാൽ, ദൈവം ഒരു നർത്തകനാണെന്ന് നമ്മൾ പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ഒരു നർത്തകനല്ലെങ്കിൽ, ഈ നൃത്തം സംഭവിക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയും? ശിവൻ നടരാജനാണെന്ന് പറയുമ്പോൾ, നാം ഒരു വ്യക്തി നൃത്തം ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ല പറയുന്നത്. നടരാജന്റെ ചിത്രീകരണത്തിൽ, അദ്ദേഹത്തിന് ചുറ്റും ഒരു വൃത്തമുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. വൃത്തം എപ്പോഴും പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്, കാരണം എന്തെങ്കിലും ചലിക്കുമ്പോൾ, നിലവിലുള്ള ഏറ്റവും സ്വാഭാവികമായ രൂപം ഒരു വൃത്തമാണ്. സ്വയം സംഭവിക്കുന്ന എന്തും ഒരു വൃത്തമോ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ദീർഘവൃത്തമോ ആണ്. കാരണം ഒരു വൃത്തം ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ പ്രതിരോധമുള്ള ആകൃതിയാണ്. ഗ്രഹം, ചന്ദ്രൻ, സൂര്യൻ, ഇവയെല്ലാം വൃത്തങ്ങളാണ്.
അതുകൊണ്ടാണ് നടരാജന് ചുറ്റുമുള്ള വൃത്തം പ്രപഞ്ചത്തെ പ്രതീകവൽക്കരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹം ഒരു പ്രാപഞ്ചിക നർത്തകനാണ്. അങ്ങനെയാണ് അദ്ദേഹത്തെ എപ്പോഴും വിവരിക്കുന്നത്. പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെ നൃത്തം ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെക്കുറിച്ചല്ല ഇത്. പ്രപഞ്ചം ഒരു നൃത്തത്തിലാണെന്നും നൃത്തം ഒരു നിശ്ചിത ബുദ്ധിശക്തിയാൽ നയിക്കപ്പെടുന്നുവെന്നും നാം പറയുന്നു. നമ്മൾ വ്യക്തികളായതിനാലും എല്ലാത്തിനെയും പ്രത്യേക ജീവരൂപങ്ങളായി മനസ്സിലാക്കുന്നതിനാലും, നമ്മുടെ സ്വന്തം ധാരണയ്ക്കായി നമ്മൾ അതിനെ നടരാജനായി വ്യക്തിവൽക്കരിക്കുന്നു. "ശിവൻ" എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ "അല്ലാത്തത്" അല്ലെങ്കിൽ "ഒന്നുമല്ലാത്തത്" എന്നാണ്. അത് ഒന്നുമല്ല, അത് ശൂന്യമായ സ്ഥലമാണ്, പക്ഷേ അത് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. അത് നൃത്തം ചെയ്യുന്നതിനാൽ, എല്ലാം സംഭവിക്കുന്നു.
നടരാജൻ: ശിവന്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട രൂപങ്ങളിലൊന്ന്
നടരാജ രൂപം അടിസ്ഥാനപരമായി ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ നിന്ന്, പ്രത്യേകിച്ച് തമിഴ്നാട്ടിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിച്ചത്. ഇത് സൃഷ്ടിയുടെ ആവേശത്തെ, നിത്യമായ നിശ്ചലതയിൽ നിന്ന് സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച സൃഷ്ടിയുടെ നൃത്തത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ചിദംബരത്തിൽ നിൽക്കുന്ന നടരാജൻ വളരെ പ്രതീകാത്മകമാണ്, കാരണം ചിദംബരം എന്ന് നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്നത് പൂർണ്ണമായ നിശ്ചലതയാണ്. ഈ ക്ഷേത്രരൂപത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നത് അതാണ്.
നിങ്ങൾക്ക് നൃത്തം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല കാരണം നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്ന എല്ലാം തെറ്റായ നിഗമനം മാത്രമായിരിക്കും. പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് നൃത്തത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം അനുഭവിക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് നൃത്തമായി മാറാം. നിരീക്ഷണത്തിലൂടെ നിങ്ങൾ നൃത്തത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം അനുഭവിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ഒരു അന്വേഷകനാണെന്ന് നാം പറയുന്നു. സമൂഹത്തിൽ, നിങ്ങളെ വ്യത്യസ്ത പേരുകളിൽ വിളിച്ചേക്കാം - ഒരുപക്ഷേ ഒരു ശാസ്ത്രജ്ഞനെന്ന് - എങ്കിലും, നിങ്ങൾ ഒരു അന്വേഷകനാണ്. അതെന്താണെന്ന് അറിയാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അതിനാൽ നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധ നൽകുന്നു. നിങ്ങൾ നൃത്തമായി മാറിയാൽ, നിങ്ങൾ ദൈവികമാകുന്നു, നിങ്ങൾ ഒരു യോഗിയാകുന്നു. അതാണ് നിങ്ങൾക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കാവുന്നത്.
നൃത്തം അത്ര പരിപൂർണ്ണമായതിനാൽ നാം നർത്തകനെ മറന്നുപോകുന്നു, എന്നാൽ നർത്തകനില്ലാതെ നൃത്തമില്ല. നമ്മുടെ കാഴ്ച, നമ്മുടെ ശ്രദ്ധ അത്രമാത്രം ഉപരിതലത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനാൽ നമുക്ക് നർത്തകനെ കാണാൻ കഴിയില്ല. നൃത്തത്തിലെ നർത്തകനെ തിരിച്ചറിയാൻ, ഒന്നുകിൽ നിങ്ങൾ നൃത്തത്തിൽ അത്രമാത്രം ലയിച്ചിരിക്കണം, നിങ്ങളും നൃത്തമായി മാറണം, നിങ്ങൾ ഒരു കാഴ്ചക്കാരനാകാതെ നിങ്ങൾ അതായി മാറണം. അപ്പോൾ നിങ്ങൾ അനുഭവത്തിലൂടെ നർത്തകനെ അറിയുന്നു, അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ സ്പർശിക്കുന്നു. എന്നാൽ നിങ്ങൾ നർത്തകനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പൂർണ്ണമായ ആഴത്തിലും മാനത്തിലും അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നൃത്തത്തിന്റെ ഉറവിടം അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, പ്രവൃത്തിയുടെ അടിസ്ഥാനമായതിനെ അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ പൂർണ്ണമായ ശ്രദ്ധ നൽകണം, ഒരു വിധത്തിൽ നൃത്തത്തിൽ നിന്ന് അകന്നു നിൽക്കണം.
ഈ കാര്യങ്ങൾ വൈരുദ്ധ്യാത്മകമായി തോന്നാം. ഒരു തലത്തിൽ നിങ്ങൾ നൃത്തത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങണമെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നു, മറ്റൊരു തലത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും തീവ്രമായി നൃത്തം കാണാൻ കഴിയണമെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നു. അവ വൈരുദ്ധ്യാത്മകമല്ല. നിങ്ങൾ അതിനെ വിഭജിച്ചു കാണുമ്പോൾ, കഷണങ്ങളായി മുറിച്ച് നോക്കുമ്പോൾ, എല്ലാം വൈരുദ്ധ്യാത്മകമായി തോന്നുന്നു എന്നു മാത്രം.
നൃത്തമായി മാറുക!
നിങ്ങൾ നൃത്തത്തിൽ പൂർണ്ണമായും ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, പ്രവൃത്തിയിൽ തന്നെ പൂർണ്ണമായും ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് അറിയാനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗമാണ്. അല്ലെങ്കിൽ പ്രവൃത്തിയിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ അകന്നു നിൽക്കാമെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമെങ്കിൽ, പ്രവൃത്തിയിൽ തീരെ ഏർപ്പെടാതെ, എന്നാൽ പ്രവൃത്തിയെ പൂർണ്ണമായും നിരീക്ഷിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെങ്കിൽ, പ്രവൃത്തിയും പ്രവർത്തകനും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം, നൃത്തവും നർത്തകനും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും, അതും അറിയാനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗമാണ്.
രണ്ടാമത്തെ സമീപനത്തിന് കൂടുതൽ അവബോധം, കൂർമത, തീവ്രത, പരിശീലനം എന്നിവ ആവശ്യമാണ്, അതുകൊണ്ടാണ് നൃത്തത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നത് കൂടുതൽ എളുപ്പമായിരിക്കുന്നത്. പതിയെ താളം കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച്, നിങ്ങൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ആഴത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കപ്പെടുന്നതിനനുസരിച്ച്, ഒരു ദിവസം നിങ്ങൾ ഏതാണ്, നൃത്തം ഏതാണ് എന്ന് തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത അവസ്ഥയിലെത്തും. നിങ്ങൾ ഒരിക്കൽ നൃത്തത്തിന്റെ ഭാഗമായാൽ, നിങ്ങൾക്ക് നർത്തകന്റെ സാന്നിധ്യം നഷ്ടപ്പെടാൻ കഴിയില്ല.