داشِرا یا ویجایاداشامی - چرا آن را جشن می‌گیریم؟

داشِرا - دهمین روزِ جشن

‫ناواراتری سرشار از نمادهایی درباره‌ غلبه بر شر و طبیعتِ سرکش است و همچنین در مورد احترام به همه‌ جنبه‌های زندگی، حتی اشیا و چیزهایی که به رفاه ما کمک می‌کنند. نُه روز ناواراتری بر اساس سه کیفیت اساسی تاماس، راجاس و ساتوا طبقه‌بندی شده‌اند. سه روز نخست به تاماس اختصاص دارد، که در آن الهه حالتی خشن دارد، مانند دورگا و کالی. سه روز بعدی مربوط به لاکشمی است – الهه‌های ملایم اما متمرکز بر جنبه‌های مادی زندگی. سه روز آخر به ساراسواتی اختصاص دارد که مربوط به ساتوا است. این به دانش و روشنی مرتبط است.

ویجایاداشامی - روز پیروزی

‫سرمایه‌گذاری در این سه مورد، زندگی شما را به شکلی خاص خواهد ساخت. اگر در تاماس سرمایه‌گذاری کنید، از یک جهت قدرتمند خواهید بود. اگر در راجاس سرمایه‌گذاری کنید، به روشی متفاوت قدرت خواهید یافت. اگر در ساتوا سرمایه‌گذاری کنید، به‌طور کاملاً متفاوتی قدرت پیدا خواهید کرد. اما اگر فراتر از همه‌ این‌ها بروید، دیگر مسئله قدرت نیست، بلکه مسئله رهایی است. پس از ناواراتری، دهمین و آخرین روز ویجایاداشامی است – یعنی شما بر این سه ویژگی غلبه کرده‌اید. شما به هیچ یک از آنها تسلیم نشدید، بلکه از هر کدام از آن‌ها عبور کردید. شما در هرکدام از آن‌ها شرکت کردید، اما در هیچ‌کدام از آن‌ها سرمایه‌گذاری نکردید. شما بر آن‌ها پیروز شدید. این همان ویجایاداشامی است، روز پیروزی. این پیام را به ارمغان می‌آورد که چگونه احترام و قدردانی از هر چیزی که در زندگی‌مان اهمیت دارد، به موفقیت و پیروزی می‌انجامد.

داشِرا - سرسپاری و احترام

‫از بسیاری از چیزهایی که ما با آنها در تماس هستیم، از بسیاری از چیزهایی که در ساختن و خلق زندگی ما نقش دارند، مهم‌ترین وسایلی که برای موفقیت در زندگی خود به کار می‌گیریم، بدن و ذهن خودمان است. احترام و قدردانی نسبت به زمینی که بر آن گام برمی‌دارید، هوایی که تنفس می‌کنید، آبی که می‌نوشید، غذایی که می‌خورید، افرادی که با آن‌ها در ارتباط هستید، و هر چیز دیگری که استفاده می‌کنید، از جمله بدن و ذهن خود، ما را به امکان جدیدی در مورد شیوه‌ زندگی‌مان هدایت خواهد کرد. قرار گرفتن در حالت احترام و سرسپاری نسبت به همه‌ این جنبه‌ها، راهی برای تضمین موفقیت در هر تلاشی است که انجام می‌دهیم.

داشِرا را با شادی و عشق جشن بگیرید

‫به‌طور سنتی، در فرهنگ هندی، داشِرا همواره سرشار از رقص‌هایی بوده است که در آن تمام جامعه با یکدیگر تعامل داشته، ملاقات کرده و درهم آمیخته‌اند. اما به دلیل تأثیرات خارجی و تهاجمات در دویست سال گذشته، امروز این سنت را از دست داده‌ایم. وگرنه، داشِرا همواره جشنی پرشور و سرزنده بود. حتی اکنون نیز در بسیاری از مکان‌ها چنین است، اما در بخش‌های دیگر کشور رو به زوال است. باید آن را دوباره احیا کنیم. جشن ویجایاداشامی یا داشِرا از اهمیت فرهنگی عظیمی برای همه‌ ساکنان این سرزمین برخوردار است - فارغ از طبقه، عقیده یا دین آن‌ها - و باید با شادی و عشق جشن گرفته شود. این آرزو و دعای خیر من است که همه‌ شما داشِرا را با مشارکت کامل، شادی و عشق جشن بگیرید.